Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: irrumā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
irrumō
|
irrumor
|
irrumem
|
irrumer
|
—
|
—
|
2 p.
|
irrumas
|
irrumāris
|
irrumes
|
irrumēris
|
irrumā
|
irrumare
|
3 p.
|
irrumat
|
irrumātur
|
irrumet
|
irrumētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
irrumāmus
|
irrumāmur
|
irrumēmus
|
irrumēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
irrumātis
|
irrumāmini
|
irrumētis
|
irrumēmini
|
irrumāte
|
irrumamini
|
3 p.
|
irrumant
|
irrumantur
|
irrument
|
irrumentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
irrumābam
|
irrumābar
|
irrumārem
|
irrumārer
|
2 p.
|
irrumābas
|
irrumabāris
|
irrumāres
|
irrumarēris
|
3 p.
|
irrumābat
|
irrumabātur
|
irrumāret
|
irrumarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
irrumabāmus
|
irrumabāmur
|
irrumarēmus
|
irrumarēmur
|
2 p.
|
irrumabātis
|
irrumabamini
|
irrumarētis
|
irrumarēmini
|
3 p.
|
irrumābant
|
irrumabantur
|
irrumarent
|
irrumarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
irrumābo
|
irrumabor
|
—
|
2 p.
|
irrumābis
|
irrumaberis
|
irrumāto
|
3 p.
|
irrumābit
|
irrumabitur
|
irrumāto
|
Plur.
|
1 p.
|
irrumabimus
|
irrumabimur
|
—
|
2 p.
|
irrumabitis
|
irrumabimini
|
irrumatōte
|
3 p.
|
irrumabuntur
|
irrumanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
irrumāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
irrumāri
|
Participium praesentis actīvi
|
irrumāns
|
Gerundium
|
irrumandī
|
Gerundivum
|
irrumandus, -a, -um
|
Основа перфекта: irrumāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
irrumāvī
|
irrumāverim
|
irrumāveram
|
irrumāvissem
|
irrumāverō
|
2 p.
|
irrumāvisti
|
irrumāveris
|
irrumāveras
|
irrumāvisses
|
irrumāveris
|
3 p.
|
irrumāvit
|
irrumāverit
|
irrumāverat
|
irrumāvisset
|
irrumāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
irrumāvimus
|
irrumāverimus
|
irrumāverāmus
|
irrumāvissēmus
|
irrumāverimus
|
2 p.
|
irrumāvistis
|
irrumāveritis
|
irrumāverātis
|
irrumāvissētis
|
irrumāveritis
|
3 p.
|
irrumāvērunt
|
irrumāverint
|
irrumāverant
|
irrumāvissent
|
irrumāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
irrumāvisse
|
Основа супина: irrumāt-
Participium perfecti passivi
|
irrumātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
irrumātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
irrumātum
|
Supinum II
|
irrumātū
|
irrumo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ir-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [ruma]praebere mammas (см. subrumo), sensu obsceno inserere membrum in os alterius (i. aliquem Ctl, M, Priap).
- Bene caca et irrumo medicos.
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]