Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: excuriā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
excuriō
|
excurior
|
excuriem
|
excurier
|
—
|
—
|
2 p.
|
excurias
|
excuriāris
|
excuries
|
excuriēris
|
excuriā
|
excuriare
|
3 p.
|
excuriat
|
excuriātur
|
excuriet
|
excuriētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
excuriāmus
|
excuriāmur
|
excuriēmus
|
excuriēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
excuriātis
|
excuriāmini
|
excuriētis
|
excuriēmini
|
excuriāte
|
excuriamini
|
3 p.
|
excuriant
|
excuriantur
|
excurient
|
excurientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
excuriābam
|
excuriābar
|
excuriārem
|
excuriārer
|
2 p.
|
excuriābas
|
excuriabāris
|
excuriāres
|
excuriarēris
|
3 p.
|
excuriābat
|
excuriabātur
|
excuriāret
|
excuriarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
excuriabāmus
|
excuriabāmur
|
excuriarēmus
|
excuriarēmur
|
2 p.
|
excuriabātis
|
excuriabamini
|
excuriarētis
|
excuriarēmini
|
3 p.
|
excuriābant
|
excuriabantur
|
excuriarent
|
excuriarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
excuriābo
|
excuriabor
|
—
|
2 p.
|
excuriābis
|
excuriaberis
|
excuriāto
|
3 p.
|
excuriābit
|
excuriabitur
|
excuriāto
|
Plur.
|
1 p.
|
excuriabimus
|
excuriabimur
|
—
|
2 p.
|
excuriabitis
|
excuriabimini
|
excuriatōte
|
3 p.
|
excuriabuntur
|
excurianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
excuriāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
excuriāri
|
Participium praesentis actīvi
|
excuriāns
|
Gerundium
|
excuriandī
|
Gerundivum
|
excuriandus, -a, -um
|
Основа перфекта: excuriāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
excuriāvī
|
excuriāverim
|
excuriāveram
|
excuriāvissem
|
excuriāverō
|
2 p.
|
excuriāvisti
|
excuriāveris
|
excuriāveras
|
excuriāvisses
|
excuriāveris
|
3 p.
|
excuriāvit
|
excuriāverit
|
excuriāverat
|
excuriāvisset
|
excuriāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
excuriāvimus
|
excuriāverimus
|
excuriāverāmus
|
excuriāvissēmus
|
excuriāverimus
|
2 p.
|
excuriāvistis
|
excuriāveritis
|
excuriāverātis
|
excuriāvissētis
|
excuriāveritis
|
3 p.
|
excuriāvērunt
|
excuriāverint
|
excuriāverant
|
excuriāvissent
|
excuriāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
excuriāvisse
|
Основа супина: excuriāt-
Participium perfecti passivi
|
excuriātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
excuriātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
excuriātum
|
Supinum II
|
excuriātū
|
excurio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [curia] изгонять из курии (сената) (aliquem Vr) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]