Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: exclamā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamō
|
exclamor
|
exclamem
|
exclamer
|
—
|
—
|
2 p.
|
exclamas
|
exclamāris
|
exclames
|
exclamēris
|
exclamā
|
exclamare
|
3 p.
|
exclamat
|
exclamātur
|
exclamet
|
exclamētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamāmus
|
exclamāmur
|
exclamēmus
|
exclamēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
exclamātis
|
exclamāmini
|
exclamētis
|
exclamēmini
|
exclamāte
|
exclamamini
|
3 p.
|
exclamant
|
exclamantur
|
exclament
|
exclamentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamābam
|
exclamābar
|
exclamārem
|
exclamārer
|
2 p.
|
exclamābas
|
exclamabāris
|
exclamāres
|
exclamarēris
|
3 p.
|
exclamābat
|
exclamabātur
|
exclamāret
|
exclamarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamabāmus
|
exclamabāmur
|
exclamarēmus
|
exclamarēmur
|
2 p.
|
exclamabātis
|
exclamabamini
|
exclamarētis
|
exclamarēmini
|
3 p.
|
exclamābant
|
exclamabantur
|
exclamarent
|
exclamarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
exclamābo
|
exclamabor
|
—
|
2 p.
|
exclamābis
|
exclamaberis
|
exclamāto
|
3 p.
|
exclamābit
|
exclamabitur
|
exclamāto
|
Plur.
|
1 p.
|
exclamabimus
|
exclamabimur
|
—
|
2 p.
|
exclamabitis
|
exclamabimini
|
exclamatōte
|
3 p.
|
exclamabuntur
|
exclamanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
exclamāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
exclamāri
|
Participium praesentis actīvi
|
exclamāns
|
Gerundium
|
exclamandī
|
Gerundivum
|
exclamandus, -a, -um
|
Основа перфекта: exclamāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
exclamāvī
|
exclamāverim
|
exclamāveram
|
exclamāvissem
|
exclamāverō
|
2 p.
|
exclamāvisti
|
exclamāveris
|
exclamāveras
|
exclamāvisses
|
exclamāveris
|
3 p.
|
exclamāvit
|
exclamāverit
|
exclamāverat
|
exclamāvisset
|
exclamāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
exclamāvimus
|
exclamāverimus
|
exclamāverāmus
|
exclamāvissēmus
|
exclamāverimus
|
2 p.
|
exclamāvistis
|
exclamāveritis
|
exclamāverātis
|
exclamāvissētis
|
exclamāveritis
|
3 p.
|
exclamāvērunt
|
exclamāverint
|
exclamāverant
|
exclamāvissent
|
exclamāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
exclamāvisse
|
Основа супина: exclamāt-
Participium perfecti passivi
|
exclamātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
exclamātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
exclamātum
|
Supinum II
|
exclamātū
|
exclamo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- восклицать, возглашать, издавать крики одобрения C; кричать (maximum Pl и quam maxime C);
- громко рассказывать (inulta memoria digna Q); громко называть (aliquem Pl etc.);
- громко трещать (ignis exclamat St). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]