Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: elucidā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
elucidō
|
elucidor
|
elucidem
|
elucider
|
—
|
—
|
2 p.
|
elucidas
|
elucidāris
|
elucides
|
elucidēris
|
elucidā
|
elucidare
|
3 p.
|
elucidat
|
elucidātur
|
elucidet
|
elucidētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
elucidāmus
|
elucidāmur
|
elucidēmus
|
elucidēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
elucidātis
|
elucidāmini
|
elucidētis
|
elucidēmini
|
elucidāte
|
elucidamini
|
3 p.
|
elucidant
|
elucidantur
|
elucident
|
elucidentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
elucidābam
|
elucidābar
|
elucidārem
|
elucidārer
|
2 p.
|
elucidābas
|
elucidabāris
|
elucidāres
|
elucidarēris
|
3 p.
|
elucidābat
|
elucidabātur
|
elucidāret
|
elucidarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
elucidabāmus
|
elucidabāmur
|
elucidarēmus
|
elucidarēmur
|
2 p.
|
elucidabātis
|
elucidabamini
|
elucidarētis
|
elucidarēmini
|
3 p.
|
elucidābant
|
elucidabantur
|
elucidarent
|
elucidarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
elucidābo
|
elucidabor
|
—
|
2 p.
|
elucidābis
|
elucidaberis
|
elucidāto
|
3 p.
|
elucidābit
|
elucidabitur
|
elucidāto
|
Plur.
|
1 p.
|
elucidabimus
|
elucidabimur
|
—
|
2 p.
|
elucidabitis
|
elucidabimini
|
elucidatōte
|
3 p.
|
elucidabuntur
|
elucidanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
elucidāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
elucidāri
|
Participium praesentis actīvi
|
elucidāns
|
Gerundium
|
elucidandī
|
Gerundivum
|
elucidandus, -a, -um
|
Основа перфекта: elucidāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
elucidāvī
|
elucidāverim
|
elucidāveram
|
elucidāvissem
|
elucidāverō
|
2 p.
|
elucidāvisti
|
elucidāveris
|
elucidāveras
|
elucidāvisses
|
elucidāveris
|
3 p.
|
elucidāvit
|
elucidāverit
|
elucidāverat
|
elucidāvisset
|
elucidāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
elucidāvimus
|
elucidāverimus
|
elucidāverāmus
|
elucidāvissēmus
|
elucidāverimus
|
2 p.
|
elucidāvistis
|
elucidāveritis
|
elucidāverātis
|
elucidāvissētis
|
elucidāveritis
|
3 p.
|
elucidāvērunt
|
elucidāverint
|
elucidāverant
|
elucidāvissent
|
elucidāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
elucidāvisse
|
Основа супина: elucidāt-
Participium perfecti passivi
|
elucidātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
elucidātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
elucidātum
|
Supinum II
|
elucidātū
|
elucido
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [lucidus] разъяснять, возвещать (sc. sapientiam Vlg) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]