Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: diloricā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
diloricō
|
diloricor
|
diloricem
|
diloricer
|
—
|
—
|
2 p.
|
diloricas
|
diloricāris
|
dilorices
|
diloricēris
|
diloricā
|
diloricare
|
3 p.
|
diloricat
|
diloricātur
|
diloricet
|
diloricētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
diloricāmus
|
diloricāmur
|
diloricēmus
|
diloricēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
diloricātis
|
diloricāmini
|
diloricētis
|
diloricēmini
|
diloricāte
|
diloricamini
|
3 p.
|
diloricant
|
diloricantur
|
diloricent
|
diloricentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
diloricābam
|
diloricābar
|
diloricārem
|
diloricārer
|
2 p.
|
diloricābas
|
diloricabāris
|
diloricāres
|
diloricarēris
|
3 p.
|
diloricābat
|
diloricabātur
|
diloricāret
|
diloricarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
diloricabāmus
|
diloricabāmur
|
diloricarēmus
|
diloricarēmur
|
2 p.
|
diloricabātis
|
diloricabamini
|
diloricarētis
|
diloricarēmini
|
3 p.
|
diloricābant
|
diloricabantur
|
diloricarent
|
diloricarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
diloricābo
|
diloricabor
|
—
|
2 p.
|
diloricābis
|
diloricaberis
|
diloricāto
|
3 p.
|
diloricābit
|
diloricabitur
|
diloricāto
|
Plur.
|
1 p.
|
diloricabimus
|
diloricabimur
|
—
|
2 p.
|
diloricabitis
|
diloricabimini
|
diloricatōte
|
3 p.
|
diloricabuntur
|
diloricanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
diloricāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
diloricāri
|
Participium praesentis actīvi
|
diloricāns
|
Gerundium
|
diloricandī
|
Gerundivum
|
diloricandus, -a, -um
|
Основа перфекта: diloricāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
diloricāvī
|
diloricāverim
|
diloricāveram
|
diloricāvissem
|
diloricāverō
|
2 p.
|
diloricāvisti
|
diloricāveris
|
diloricāveras
|
diloricāvisses
|
diloricāveris
|
3 p.
|
diloricāvit
|
diloricāverit
|
diloricāverat
|
diloricāvisset
|
diloricāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
diloricāvimus
|
diloricāverimus
|
diloricāverāmus
|
diloricāvissēmus
|
diloricāverimus
|
2 p.
|
diloricāvistis
|
diloricāveritis
|
diloricāverātis
|
diloricāvissētis
|
diloricāveritis
|
3 p.
|
diloricāvērunt
|
diloricāverint
|
diloricāverant
|
diloricāvissent
|
diloricāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
diloricāvisse
|
Основа супина: diloricāt-
Participium perfecti passivi
|
diloricātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
diloricātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
diloricātum
|
Supinum II
|
diloricātū
|
dilorico
Глагол, первое спряжение.
Приставка: di-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [dis + lorico] разрывать, раздирать (tunicam C); срывать (vestem Ap) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]