Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: depuvī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
depuviō
|
depuvior
|
depuviam
|
depuviar
|
—
|
—
|
2 p.
|
depuvis
|
depuvīris
|
depuvias
|
depuviāris
|
depuvī
|
depuvīre
|
3 p.
|
depuvit
|
depuvītur
|
depuviat
|
depuviātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
depuvīmus
|
depuvīmur
|
depuviāmus
|
depuviāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
depuvītis
|
depuvimini
|
depuviātis
|
depuviāmini
|
depuvīte
|
depuvimini
|
3 p.
|
depuviunt
|
depuviuntur
|
depuviant
|
depuviantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
depuviēbam
|
depuviēbar
|
depuvīrem
|
depuvīrer
|
2 p.
|
depuviēbas
|
depuviebāris
|
depuvīres
|
depuvirēris
|
3 p.
|
depuviēbat
|
depuviebātur
|
depuvīret
|
depuvirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
depuviebāmus
|
depuviebāmur
|
depuvirēmus
|
depuvirēmur
|
2 p.
|
depuviebātis
|
depuviebamini
|
depuvirētis
|
depuvirēmini
|
3 p.
|
depuviēbant
|
depuviebantur
|
depuvīrent
|
depuvirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
depuviam
|
depuviar
|
—
|
2 p.
|
depuvies
|
depuviēris
|
depuvīto
|
3 p.
|
depuviet
|
depuviētur
|
depuvīto
|
Plur.
|
1 p.
|
depuviēmus
|
depuviēmur
|
—
|
2 p.
|
depuviētis
|
depuviemini
|
depuvitōte
|
3 p.
|
depuvientur
|
depuviunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
depuvīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
depuvīri
|
Participium praesentis actīvi
|
depuviens
|
Gerundium
|
depuviendi
|
Gerundivum
|
depuviendus, -a, -um
|
Основа перфекта: depuvīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
depuvīvī
|
depuvīverim
|
depuvīveram
|
depuvīvissem
|
depuvīverō
|
2 p.
|
depuvīvisti
|
depuvīveris
|
depuvīveras
|
depuvīvisses
|
depuvīveris
|
3 p.
|
depuvīvit
|
depuvīverit
|
depuvīverat
|
depuvīvisset
|
depuvīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
depuvīvimus
|
depuvīverimus
|
depuvīverāmus
|
depuvīvissēmus
|
depuvīverimus
|
2 p.
|
depuvīvistis
|
depuvīveritis
|
depuvīverātis
|
depuvīvissētis
|
depuvīveritis
|
3 p.
|
depuvīvērunt
|
depuvīverint
|
depuvīverant
|
depuvīvissent
|
depuvīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
depuvīvisse
|
Основа супина: depuvīt-
Participium perfecti passivi
|
depuvītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
depuvītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
depuvītum
|
Supinum II
|
depuvītū
|
depuvio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- побить, поколотить (aliquem Naev, LM) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]