Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: demuttī-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
demuttiō
|
demuttior
|
demuttiam
|
demuttiar
|
—
|
—
|
2 p.
|
demuttis
|
demuttīris
|
demuttias
|
demuttiāris
|
demuttī
|
demuttīre
|
3 p.
|
demuttit
|
demuttītur
|
demuttiat
|
demuttiātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
demuttīmus
|
demuttīmur
|
demuttiāmus
|
demuttiāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
demuttītis
|
demuttimini
|
demuttiātis
|
demuttiāmini
|
demuttīte
|
demuttimini
|
3 p.
|
demuttiunt
|
demuttiuntur
|
demuttiant
|
demuttiantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
demuttiēbam
|
demuttiēbar
|
demuttīrem
|
demuttīrer
|
2 p.
|
demuttiēbas
|
demuttiebāris
|
demuttīres
|
demuttirēris
|
3 p.
|
demuttiēbat
|
demuttiebātur
|
demuttīret
|
demuttirētur
|
Plur.
|
1 p.
|
demuttiebāmus
|
demuttiebāmur
|
demuttirēmus
|
demuttirēmur
|
2 p.
|
demuttiebātis
|
demuttiebamini
|
demuttirētis
|
demuttirēmini
|
3 p.
|
demuttiēbant
|
demuttiebantur
|
demuttīrent
|
demuttirentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
demuttiam
|
demuttiar
|
—
|
2 p.
|
demutties
|
demuttiēris
|
demuttīto
|
3 p.
|
demuttiet
|
demuttiētur
|
demuttīto
|
Plur.
|
1 p.
|
demuttiēmus
|
demuttiēmur
|
—
|
2 p.
|
demuttiētis
|
demuttiemini
|
demuttitōte
|
3 p.
|
demuttientur
|
demuttiunto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
demuttīre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
demuttīri
|
Participium praesentis actīvi
|
demuttiens
|
Gerundium
|
demuttiendi
|
Gerundivum
|
demuttiendus, -a, -um
|
Основа перфекта: demuttīv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
demuttīvī
|
demuttīverim
|
demuttīveram
|
demuttīvissem
|
demuttīverō
|
2 p.
|
demuttīvisti
|
demuttīveris
|
demuttīveras
|
demuttīvisses
|
demuttīveris
|
3 p.
|
demuttīvit
|
demuttīverit
|
demuttīverat
|
demuttīvisset
|
demuttīverit
|
Pl.
|
1 p.
|
demuttīvimus
|
demuttīverimus
|
demuttīverāmus
|
demuttīvissēmus
|
demuttīverimus
|
2 p.
|
demuttīvistis
|
demuttīveritis
|
demuttīverātis
|
demuttīvissētis
|
demuttīveritis
|
3 p.
|
demuttīvērunt
|
demuttīverint
|
demuttīverant
|
demuttīvissent
|
demuttīverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
demuttīvisse
|
Основа супина: demuttīt-
Participium perfecti passivi
|
demuttītus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
demuttītūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
demuttītum
|
Supinum II
|
demuttītū
|
demuttio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- чуть слышно говорить, шептать Is ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]