Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: delegā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
delegō
delegor
delegem
deleger
—
—
2 p.
delegas
delegāris
deleges
delegēris
delegā
delegare
3 p.
delegat
delegātur
deleget
delegētur
—
—
Plur.
1 p.
delegāmus
delegāmur
delegēmus
delegēmur
—
—
2 p.
delegātis
delegāmini
delegētis
delegēmini
delegāte
delegamini
3 p.
delegant
delegantur
delegent
delegentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
delegābam
delegābar
delegārem
delegārer
2 p.
delegābas
delegabāris
delegāres
delegarēris
3 p.
delegābat
delegabātur
delegāret
delegarētur
Plur.
1 p.
delegabāmus
delegabāmur
delegarēmus
delegarēmur
2 p.
delegabātis
delegabamini
delegarētis
delegarēmini
3 p.
delegābant
delegabantur
delegarent
delegarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
delegābo
delegabor
—
2 p.
delegābis
delegaberis
delegāto
3 p.
delegābit
delegabitur
delegāto
Plur.
1 p.
delegabimus
delegabimur
—
2 p.
delegabitis
delegabimini
delegatōte
3 p.
delegabuntur
deleganto
Infīnitivus praesentis actīvi
delegāre
Infīnitivus praesentis passīvi
delegāri
Participium praesentis actīvi
delegāns
Gerundium
delegandī
Gerundivum
delegandus, -a, -um
Основа перфекта: delegāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
delegāvī
delegāverim
delegāveram
delegāvissem
delegāverō
2 p.
delegāvisti
delegāveris
delegāveras
delegāvisses
delegāveris
3 p.
delegāvit
delegāverit
delegāverat
delegāvisset
delegāverit
Pl.
1 p.
delegāvimus
delegāverimus
delegāverāmus
delegāvissēmus
delegāverimus
2 p.
delegāvistis
delegāveritis
delegāverātis
delegāvissētis
delegāveritis
3 p.
delegāvērunt
delegāverint
delegāverant
delegāvissent
delegāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
delegāvisse
Основа супина: delegāt-
Participium perfecti passivi
delegātus, -a, -um
Participium futuri activi
delegātūrus, -a, -um
Supinum I
delegātum
Supinum II
delegātū
delego
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
направлять, отправлять (aliquem in carcerem L ; ad senatum L );
поручать, возлагать (officium Q etc. ; laborem alicui C ; infans delegatur ancillae T );
приписывать (d. alicui crimen aliquid C ): d. decus rei bene gestae ad aliquem L приписать кому-л. честь славного дела;
отсылать (aliquem ad illud volumen Nep );
сделать распоряжение об уплате, дать переводную расписку на получение денег: d. alicui fratrem C направить кого-л. к брату для получения денег; delegabo te ad Epicurum, ab illo fiet numeratio Sen я направлю тебя к Эпикуру, который учинит с тобой расчёт (т. е. даст ответ на твои вопросы). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]