Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: definī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
definiō
definior
definiam
definiar
—
—
2 p.
definis
definīris
definias
definiāris
definī
definīre
3 p.
definit
definītur
definiat
definiātur
—
—
Plur.
1 p.
definīmus
definīmur
definiāmus
definiāmur
—
—
2 p.
definītis
definimini
definiātis
definiāmini
definīte
definimini
3 p.
definiunt
definiuntur
definiant
definiantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
definiēbam
definiēbar
definīrem
definīrer
2 p.
definiēbas
definiebāris
definīres
definirēris
3 p.
definiēbat
definiebātur
definīret
definirētur
Plur.
1 p.
definiebāmus
definiebāmur
definirēmus
definirēmur
2 p.
definiebātis
definiebamini
definirētis
definirēmini
3 p.
definiēbant
definiebantur
definīrent
definirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
definiam
definiar
—
2 p.
definies
definiēris
definīto
3 p.
definiet
definiētur
definīto
Plur.
1 p.
definiēmus
definiēmur
—
2 p.
definiētis
definiemini
definitōte
3 p.
definientur
definiunto
Infīnitivus praesentis actīvi
definīre
Infīnitivus praesentis passīvi
definīri
Participium praesentis actīvi
definiens
Gerundium
definiendi
Gerundivum
definiendus, -a, -um
Основа перфекта: definīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
definīvī
definīverim
definīveram
definīvissem
definīverō
2 p.
definīvisti
definīveris
definīveras
definīvisses
definīveris
3 p.
definīvit
definīverit
definīverat
definīvisset
definīverit
Pl.
1 p.
definīvimus
definīverimus
definīverāmus
definīvissēmus
definīverimus
2 p.
definīvistis
definīveritis
definīverātis
definīvissētis
definīveritis
3 p.
definīvērunt
definīverint
definīverant
definīvissent
definīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
definīvisse
Основа супина: definīt-
Participium perfecti passivi
definītus, -a, -um
Participium futuri activi
definītūrus, -a, -um
Supinum I
definītum
Supinum II
definītū
definio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: de- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
ограничивать, замыкать (loca, quae imperium populi Romani definiunt C ): d. amicitiam paribus officiis C ограничить дружбу (взаимным) оказыванием равных услуг;
определять (aliquam rem certo termino rhH ): bona voluptate d. C определить блага через понятие (по признаку) наслаждения;
устанавливать, назначать (suum cuique locum Cs ): definitum est Pl решено;
оканчивать: similiter definita C сходно заканчивающиеся (части фразы);
редко приканчивать, убивать (aliquem Ap ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]