Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: deartuā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deartuō
|
deartuor
|
deartuem
|
deartuer
|
—
|
—
|
2 p.
|
deartuas
|
deartuāris
|
deartues
|
deartuēris
|
deartuā
|
deartuare
|
3 p.
|
deartuat
|
deartuātur
|
deartuet
|
deartuētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
deartuāmus
|
deartuāmur
|
deartuēmus
|
deartuēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
deartuātis
|
deartuāmini
|
deartuētis
|
deartuēmini
|
deartuāte
|
deartuamini
|
3 p.
|
deartuant
|
deartuantur
|
deartuent
|
deartuentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
deartuābam
|
deartuābar
|
deartuārem
|
deartuārer
|
2 p.
|
deartuābas
|
deartuabāris
|
deartuāres
|
deartuarēris
|
3 p.
|
deartuābat
|
deartuabātur
|
deartuāret
|
deartuarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
deartuabāmus
|
deartuabāmur
|
deartuarēmus
|
deartuarēmur
|
2 p.
|
deartuabātis
|
deartuabamini
|
deartuarētis
|
deartuarēmini
|
3 p.
|
deartuābant
|
deartuabantur
|
deartuarent
|
deartuarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
deartuābo
|
deartuabor
|
—
|
2 p.
|
deartuābis
|
deartuaberis
|
deartuāto
|
3 p.
|
deartuābit
|
deartuabitur
|
deartuāto
|
Plur.
|
1 p.
|
deartuabimus
|
deartuabimur
|
—
|
2 p.
|
deartuabitis
|
deartuabimini
|
deartuatōte
|
3 p.
|
deartuabuntur
|
deartuanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
deartuāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
deartuāri
|
Participium praesentis actīvi
|
deartuāns
|
Gerundium
|
deartuandī
|
Gerundivum
|
deartuandus, -a, -um
|
Основа перфекта: deartuāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
deartuāvī
|
deartuāverim
|
deartuāveram
|
deartuāvissem
|
deartuāverō
|
2 p.
|
deartuāvisti
|
deartuāveris
|
deartuāveras
|
deartuāvisses
|
deartuāveris
|
3 p.
|
deartuāvit
|
deartuāverit
|
deartuāverat
|
deartuāvisset
|
deartuāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
deartuāvimus
|
deartuāverimus
|
deartuāverāmus
|
deartuāvissēmus
|
deartuāverimus
|
2 p.
|
deartuāvistis
|
deartuāveritis
|
deartuāverātis
|
deartuāvissētis
|
deartuāveritis
|
3 p.
|
deartuāvērunt
|
deartuāverint
|
deartuāverant
|
deartuāvissent
|
deartuāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
deartuāvisse
|
Основа супина: deartuāt-
Participium perfecti passivi
|
deartuātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
deartuātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
deartuātum
|
Supinum II
|
deartuātū
|
deartuo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: de-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [artus] разрывать на части, перен. обездоливать, разорять (deartuatus sum Pl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]