Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: conviolā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conviolō
|
conviolor
|
conviolem
|
convioler
|
—
|
—
|
2 p.
|
conviolas
|
conviolāris
|
convioles
|
conviolēris
|
conviolā
|
conviolare
|
3 p.
|
conviolat
|
conviolātur
|
conviolet
|
conviolētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
conviolāmus
|
conviolāmur
|
conviolēmus
|
conviolēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
conviolātis
|
conviolāmini
|
conviolētis
|
conviolēmini
|
conviolāte
|
conviolamini
|
3 p.
|
conviolant
|
conviolantur
|
conviolent
|
conviolentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
conviolābam
|
conviolābar
|
conviolārem
|
conviolārer
|
2 p.
|
conviolābas
|
conviolabāris
|
conviolāres
|
conviolarēris
|
3 p.
|
conviolābat
|
conviolabātur
|
conviolāret
|
conviolarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
conviolabāmus
|
conviolabāmur
|
conviolarēmus
|
conviolarēmur
|
2 p.
|
conviolabātis
|
conviolabamini
|
conviolarētis
|
conviolarēmini
|
3 p.
|
conviolābant
|
conviolabantur
|
conviolarent
|
conviolarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
conviolābo
|
conviolabor
|
—
|
2 p.
|
conviolābis
|
conviolaberis
|
conviolāto
|
3 p.
|
conviolābit
|
conviolabitur
|
conviolāto
|
Plur.
|
1 p.
|
conviolabimus
|
conviolabimur
|
—
|
2 p.
|
conviolabitis
|
conviolabimini
|
conviolatōte
|
3 p.
|
conviolabuntur
|
conviolanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
conviolāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
conviolāri
|
Participium praesentis actīvi
|
conviolāns
|
Gerundium
|
conviolandī
|
Gerundivum
|
conviolandus, -a, -um
|
Основа перфекта: conviolāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
conviolāvī
|
conviolāverim
|
conviolāveram
|
conviolāvissem
|
conviolāverō
|
2 p.
|
conviolāvisti
|
conviolāveris
|
conviolāveras
|
conviolāvisses
|
conviolāveris
|
3 p.
|
conviolāvit
|
conviolāverit
|
conviolāverat
|
conviolāvisset
|
conviolāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
conviolāvimus
|
conviolāverimus
|
conviolāverāmus
|
conviolāvissēmus
|
conviolāverimus
|
2 p.
|
conviolāvistis
|
conviolāveritis
|
conviolāverātis
|
conviolāvissētis
|
conviolāveritis
|
3 p.
|
conviolāvērunt
|
conviolāverint
|
conviolāverant
|
conviolāvissent
|
conviolāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
conviolāvisse
|
Основа супина: conviolāt-
Participium perfecti passivi
|
conviolātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
conviolātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
conviolātum
|
Supinum II
|
conviolātū
|
conviolo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- нарушать, осквернять (aliquid Eccl) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]