Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: confarreā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
confarreō
|
confarreor
|
confarreem
|
confarreer
|
—
|
—
|
2 p.
|
confarreas
|
confarreāris
|
confarrees
|
confarreēris
|
confarreā
|
confarreare
|
3 p.
|
confarreat
|
confarreātur
|
confarreet
|
confarreētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
confarreāmus
|
confarreāmur
|
confarreēmus
|
confarreēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
confarreātis
|
confarreāmini
|
confarreētis
|
confarreēmini
|
confarreāte
|
confarreamini
|
3 p.
|
confarreant
|
confarreantur
|
confarreent
|
confarreentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
confarreābam
|
confarreābar
|
confarreārem
|
confarreārer
|
2 p.
|
confarreābas
|
confarreabāris
|
confarreāres
|
confarrearēris
|
3 p.
|
confarreābat
|
confarreabātur
|
confarreāret
|
confarrearētur
|
Plur.
|
1 p.
|
confarreabāmus
|
confarreabāmur
|
confarrearēmus
|
confarrearēmur
|
2 p.
|
confarreabātis
|
confarreabamini
|
confarrearētis
|
confarrearēmini
|
3 p.
|
confarreābant
|
confarreabantur
|
confarrearent
|
confarrearentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
confarreābo
|
confarreabor
|
—
|
2 p.
|
confarreābis
|
confarreaberis
|
confarreāto
|
3 p.
|
confarreābit
|
confarreabitur
|
confarreāto
|
Plur.
|
1 p.
|
confarreabimus
|
confarreabimur
|
—
|
2 p.
|
confarreabitis
|
confarreabimini
|
confarreatōte
|
3 p.
|
confarreabuntur
|
confarreanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
confarreāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
confarreāri
|
Participium praesentis actīvi
|
confarreāns
|
Gerundium
|
confarreandī
|
Gerundivum
|
confarreandus, -a, -um
|
Основа перфекта: confarreāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
confarreāvī
|
confarreāverim
|
confarreāveram
|
confarreāvissem
|
confarreāverō
|
2 p.
|
confarreāvisti
|
confarreāveris
|
confarreāveras
|
confarreāvisses
|
confarreāveris
|
3 p.
|
confarreāvit
|
confarreāverit
|
confarreāverat
|
confarreāvisset
|
confarreāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
confarreāvimus
|
confarreāverimus
|
confarreāverāmus
|
confarreāvissēmus
|
confarreāverimus
|
2 p.
|
confarreāvistis
|
confarreāveritis
|
confarreāverātis
|
confarreāvissētis
|
confarreāveritis
|
3 p.
|
confarreāvērunt
|
confarreāverint
|
confarreāverant
|
confarreāvissent
|
confarreāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
confarreāvisse
|
Основа супина: confarreāt-
Participium perfecti passivi
|
confarreātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
confarreātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
confarreātum
|
Supinum II
|
confarreātū
|
confarreo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [far] сочетать или сочетаться браком по обряду confarreatio (см.) T, Ap ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]