Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: abrenuntiā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
abrenuntiō
|
abrenuntior
|
abrenuntiem
|
abrenuntier
|
—
|
—
|
2 p.
|
abrenuntias
|
abrenuntiāris
|
abrenunties
|
abrenuntiēris
|
abrenuntiā
|
abrenuntiare
|
3 p.
|
abrenuntiat
|
abrenuntiātur
|
abrenuntiet
|
abrenuntiētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
abrenuntiāmus
|
abrenuntiāmur
|
abrenuntiēmus
|
abrenuntiēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
abrenuntiātis
|
abrenuntiāmini
|
abrenuntiētis
|
abrenuntiēmini
|
abrenuntiāte
|
abrenuntiamini
|
3 p.
|
abrenuntiant
|
abrenuntiantur
|
abrenuntient
|
abrenuntientur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
abrenuntiābam
|
abrenuntiābar
|
abrenuntiārem
|
abrenuntiārer
|
2 p.
|
abrenuntiābas
|
abrenuntiabāris
|
abrenuntiāres
|
abrenuntiarēris
|
3 p.
|
abrenuntiābat
|
abrenuntiabātur
|
abrenuntiāret
|
abrenuntiarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
abrenuntiabāmus
|
abrenuntiabāmur
|
abrenuntiarēmus
|
abrenuntiarēmur
|
2 p.
|
abrenuntiabātis
|
abrenuntiabamini
|
abrenuntiarētis
|
abrenuntiarēmini
|
3 p.
|
abrenuntiābant
|
abrenuntiabantur
|
abrenuntiarent
|
abrenuntiarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
abrenuntiābo
|
abrenuntiabor
|
—
|
2 p.
|
abrenuntiābis
|
abrenuntiaberis
|
abrenuntiāto
|
3 p.
|
abrenuntiābit
|
abrenuntiabitur
|
abrenuntiāto
|
Plur.
|
1 p.
|
abrenuntiabimus
|
abrenuntiabimur
|
—
|
2 p.
|
abrenuntiabitis
|
abrenuntiabimini
|
abrenuntiatōte
|
3 p.
|
abrenuntiabuntur
|
abrenuntianto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
abrenuntiāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
abrenuntiāri
|
Participium praesentis actīvi
|
abrenuntiāns
|
Gerundium
|
abrenuntiandī
|
Gerundivum
|
abrenuntiandus, -a, -um
|
Основа перфекта: abrenuntiāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
abrenuntiāvī
|
abrenuntiāverim
|
abrenuntiāveram
|
abrenuntiāvissem
|
abrenuntiāverō
|
2 p.
|
abrenuntiāvisti
|
abrenuntiāveris
|
abrenuntiāveras
|
abrenuntiāvisses
|
abrenuntiāveris
|
3 p.
|
abrenuntiāvit
|
abrenuntiāverit
|
abrenuntiāverat
|
abrenuntiāvisset
|
abrenuntiāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
abrenuntiāvimus
|
abrenuntiāverimus
|
abrenuntiāverāmus
|
abrenuntiāvissēmus
|
abrenuntiāverimus
|
2 p.
|
abrenuntiāvistis
|
abrenuntiāveritis
|
abrenuntiāverātis
|
abrenuntiāvissētis
|
abrenuntiāveritis
|
3 p.
|
abrenuntiāvērunt
|
abrenuntiāverint
|
abrenuntiāverant
|
abrenuntiāvissent
|
abrenuntiāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
abrenuntiāvisse
|
Основа супина: abrenuntiāt-
Participium perfecti passivi
|
abrenuntiātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
abrenuntiātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
abrenuntiātum
|
Supinum II
|
abrenuntiātū
|
abrenuntio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ab-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- отрекаться, отказываться (alicui rei Eccl). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]