бєспѫтьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бєспѫтьнъ	бєспѫтьно	бєспѫтьна
Р.	бєспѫтьна	бєспѫтьна	бєспѫтьнꙑ
Д.	бєспѫтьнѹ	бєспѫтьнѹ	бєспѫтьнѣ
В.	бєспѫтьнъ	бєспѫтьно	бєспѫтьнѫ
Тв.	бєспѫтьномь	бєспѫтьномь	бєспѫтьноѭ
М.	бєспѫтьнѣ	бєспѫтьнѣ	бєспѫтьнѣ
дв. ч. Им.—В. бєспѫтьна бєспѫтьнѣ бєспѫтьнѣ Р.—М. бєспѫтьнѹ бєспѫтьнѹ бєспѫтьнѹ Д.—Тв. бєспѫтьнома бєспѫтьнома бєспѫтьнама
мн. ч. Им. бєспѫтьни бєспѫтьна бєспѫтьнꙑ Р. бєспѫтьнъ бєспѫтьнъ бєспѫтьнъ Д. бєспѫтьномъ бєспѫтьномъ бєспѫтьнамъ В. бєспѫтьнꙑ бєспѫтьна бєспѫтьнꙑ Тв. бєспѫтьнꙑ бєспѫтьнꙑ бєспѫтьнами М. бєспѫтьнѣхъ бєспѫтьнѣхъ бєспѫтьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бєспѫтьнꙑи	бєспѫтьноѥ	бєспѫтьнаꙗ
Р.	бєспѫтьнаѥго	бєспѫтьнаѥго	бєспѫтьнꙑѩ
Д.	бєспѫтьнѹѥмѹ	бєспѫтьнѹѥмѹ	бєспѫтьнѣи
В.	бєспѫтьнꙑи	бєспѫтьноѥ	бєспѫтьнѫѭ
Тв.	бєспѫтьнꙑимь	бєспѫтьнꙑимь	бєспѫтьноѭ
М.	бєспѫтьнѣѥмь	бєспѫтьнѣѥмь	бєспѫтьнѣи
дв. ч. Им.—В. бєспѫтьнаꙗ бєспѫтьнѣи бєспѫтьнѣи Р.—М. бєспѫтьнѹю бєспѫтьнѹю бєспѫтьнѹю Д.—Тв. бєспѫтьнꙑима бєспѫтьнꙑима бєспѫтьнꙑима
мн. ч. Им. бєспѫтьнии бєспѫтьнаꙗ бєспѫтьнꙑѩ Р. бєспѫтьнꙑихъ бєспѫтьнꙑихъ бєспѫтьнꙑихъ Д. бєспѫтьнꙑимъ бєспѫтьнꙑимъ бєспѫтьнꙑимъ В. бєспѫтьнꙑѩ бєспѫтьнаꙗ бєспѫтьнꙑѩ Тв. бєспѫтьнꙑими бєспѫтьнꙑими бєспѫтьнꙑими М. бєспѫтьнꙑихъ бєспѫтьнꙑихъ бєспѫтьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. бездорожный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??