бєсловєсьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бєсловєсьнъ	бєсловєсьно	бєсловєсьна
Р.	бєсловєсьна	бєсловєсьна	бєсловєсьнꙑ
Д.	бєсловєсьнѹ	бєсловєсьнѹ	бєсловєсьнѣ
В.	бєсловєсьнъ	бєсловєсьно	бєсловєсьнѫ
Тв.	бєсловєсьномь	бєсловєсьномь	бєсловєсьноѭ
М.	бєсловєсьнѣ	бєсловєсьнѣ	бєсловєсьнѣ
дв. ч. Им.—В. бєсловєсьна бєсловєсьнѣ бєсловєсьнѣ Р.—М. бєсловєсьнѹ бєсловєсьнѹ бєсловєсьнѹ Д.—Тв. бєсловєсьнома бєсловєсьнома бєсловєсьнама
мн. ч. Им. бєсловєсьни бєсловєсьна бєсловєсьнꙑ Р. бєсловєсьнъ бєсловєсьнъ бєсловєсьнъ Д. бєсловєсьномъ бєсловєсьномъ бєсловєсьнамъ В. бєсловєсьнꙑ бєсловєсьна бєсловєсьнꙑ Тв. бєсловєсьнꙑ бєсловєсьнꙑ бєсловєсьнами М. бєсловєсьнѣхъ бєсловєсьнѣхъ бєсловєсьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	бєсловєсьнꙑи	бєсловєсьноѥ	бєсловєсьнаꙗ
Р.	бєсловєсьнаѥго	бєсловєсьнаѥго	бєсловєсьнꙑѩ
Д.	бєсловєсьнѹѥмѹ	бєсловєсьнѹѥмѹ	бєсловєсьнѣи
В.	бєсловєсьнꙑи	бєсловєсьноѥ	бєсловєсьнѫѭ
Тв.	бєсловєсьнꙑимь	бєсловєсьнꙑимь	бєсловєсьноѭ
М.	бєсловєсьнѣѥмь	бєсловєсьнѣѥмь	бєсловєсьнѣи
дв. ч. Им.—В. бєсловєсьнаꙗ бєсловєсьнѣи бєсловєсьнѣи Р.—М. бєсловєсьнѹю бєсловєсьнѹю бєсловєсьнѹю Д.—Тв. бєсловєсьнꙑима бєсловєсьнꙑима бєсловєсьнꙑима
мн. ч. Им. бєсловєсьнии бєсловєсьнаꙗ бєсловєсьнꙑѩ Р. бєсловєсьнꙑихъ бєсловєсьнꙑихъ бєсловєсьнꙑихъ Д. бєсловєсьнꙑимъ бєсловєсьнꙑимъ бєсловєсьнꙑимъ В. бєсловєсьнꙑѩ бєсловєсьнаꙗ бєсловєсьнꙑѩ Тв. бєсловєсьнꙑими бєсловєсьнꙑими бєсловєсьнꙑими М. бєсловєсьнꙑихъ бєсловєсьнꙑихъ бєсловєсьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. бессловесный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??