praedamno

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: praedamnā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praedamnō	praedamnor	praedamnem	praedamner	—	—
	2 p.	praedamnas	praedamnāris	praedamnes	praedamnēris	praedamnā	praedamnare
	3 p.	praedamnat	praedamnātur	praedamnet	praedamnētur	—	—
Plur.	1 p.	praedamnāmus	praedamnāmur	praedamnēmus	praedamnēmur	—	—
	2 p.	praedamnātis	praedamnāmini	praedamnētis	praedamnēmini	praedamnāte	praedamnamini
	3 p.	praedamnant	praedamnantur	praedamnent	praedamnentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	praedamnābam	praedamnābar	praedamnārem	praedamnārer
	2 p.	praedamnābas	praedamnabāris	praedamnāres	praedamnarēris
	3 p.	praedamnābat	praedamnabātur	praedamnāret	praedamnarētur
Plur.	1 p.	praedamnabāmus	praedamnabāmur	praedamnarēmus	praedamnarēmur
	2 p.	praedamnabātis	praedamnabamini	praedamnarētis	praedamnarēmini
	3 p.	praedamnābant	praedamnabantur	praedamnarent	praedamnarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	praedamnābo	praedamnabor	—
	2 p.	praedamnābis	praedamnaberis	praedamnāto
	3 p.	praedamnābit	praedamnabitur	praedamnāto
Plur.	1 p.	praedamnabimus	praedamnabimur	—
	2 p.	praedamnabitis	praedamnabimini	praedamnatōte
	3 p.	praedamnabuntur	praedamnanto

Infīnitivus praesentis actīvi	praedamnāre
Infīnitivus praesentis passīvi	praedamnāri
Participium praesentis actīvi	praedamnāns
Gerundium	praedamnandī
Gerundivum	praedamnandus, -a, -um

Основа перфекта: praedamnāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	praedamnāvī	praedamnāverim	praedamnāveram	praedamnāvissem	praedamnāverō
	2 p.	praedamnāvisti	praedamnāveris	praedamnāveras	praedamnāvisses	praedamnāveris
	3 p.	praedamnāvit	praedamnāverit	praedamnāverat	praedamnāvisset	praedamnāverit
Pl.	1 p.	praedamnāvimus	praedamnāverimus	praedamnāverāmus	praedamnāvissēmus	praedamnāverimus
	2 p.	praedamnāvistis	praedamnāveritis	praedamnāverātis	praedamnāvissētis	praedamnāveritis
	3 p.	praedamnāvērunt	praedamnāverint	praedamnāverant	praedamnāvissent	praedamnāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	praedamnāvisse

Основа супина: praedamnāt-

Participium perfecti passivi	praedamnātus, -a, -um
Participium futuri activi	praedamnātūrus, -a, -um
Supinum I	praedamnātum
Supinum II	praedamnātū

praedamno

Глагол, первое спряжение.

Приставка: prae-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. заранее осуждать (aliquem L, Su): p. spem L заранее отказаться от надежды; ◆ praedamno se perpetuae infelicitatis — считать себя человеком, навеки обречённым на несчастье Валерий Максим VM ◆ Nisi ergo hic iam praeiudicaverimus res eorum praedamnando quas in illis tunc damnaturi sumus, illi potius nos iudicabunt atque damnabunt. — Если мы не вершим суд, осуждая заранее их вещи, которые мы тогда будем отвергать, скорее они будут вершить суд над нами и нас осудят. Квинт Септимий Флоренс Тертуллиан, «De cultu feminarum», 201 г.

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: praedamnatio глаголы: damno

Этимология

От ??