Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: docē-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
doceō
|
doceor
|
doceam
|
docear
|
—
|
—
|
2 p.
|
doces
|
docēris
|
doceas
|
doceāris
|
doce
|
docere
|
3 p.
|
docet
|
docētur
|
doceat
|
doceātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
docēmus
|
docēmur
|
doceāmus
|
doceāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
docētis
|
docemini
|
doceātis
|
doceamini
|
docēte
|
docemini
|
3 p.
|
docent
|
docentur
|
doceant
|
doceantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
docēbam
|
docēbar
|
docērem
|
docērer
|
2 p.
|
docēbas
|
docebāris
|
docēres
|
docerēris
|
3 p.
|
docēbat
|
docebātur
|
docēret
|
docerētur
|
Plur.
|
1 p.
|
docebāmus
|
docebāmur
|
docerēmus
|
docerēmur
|
2 p.
|
docebātis
|
docebamini
|
docerētis
|
docerēmini
|
3 p.
|
docēbant
|
docebantur
|
docerent
|
docerentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
docēbo
|
docēbor
|
—
|
2 p.
|
docēbis
|
doceberis
|
docēto
|
3 p.
|
docēbit
|
docebitur
|
docēto
|
Plur.
|
1 p.
|
docebimus
|
docebimur
|
—
|
2 p.
|
docebitis
|
docebimini
|
docetōte
|
3 p.
|
docebuntur
|
docento
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
docēre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
docēri
|
Participium praesentis actīvi
|
docens
|
Gerundium
|
docendi
|
Gerundivum
|
docendus, -a, -um
|
Основа перфекта: docu-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
docuī
|
docuerim
|
docueram
|
docuissem
|
docuerō
|
2 p.
|
docuisti
|
docueris
|
docueras
|
docuisses
|
docueris
|
3 p.
|
docuit
|
docuerit
|
docuerat
|
docuisset
|
docuerit
|
Pl.
|
1 p.
|
docuimus
|
docuerimus
|
docuerāmus
|
docuissēmus
|
docuerimus
|
2 p.
|
docuistis
|
docueritis
|
docuerātis
|
docuissētis
|
docueritis
|
3 p.
|
docuērunt
|
docuerint
|
docuerant
|
docuissent
|
docuerint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
docuisse
|
Основа супина: doct-
Participium perfecti passivi
|
doctus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
doctūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
doctum
|
Supinum II
|
doctū
|
doceo
Глагол, второе спряжение.
Корень: -doce-; окончание: -o.
Семантические свойства[править]
- учить, обучать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- -
- -
- -
- -
Родственные слова[править]
doceo
|
|
- существительные: docilitas, doctor, doctrix, doctrina
- прилагательные: docibilis, docilis, doctrinalis, doctus
- глаголы: addoceo, edoceo, praedoceo, prodoceo, subdoceo, condoceo, dedoceo, perdoceo
- наречия: docte, doctitanter, doctiuscule
|
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]