Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: divergē-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
divergeō
|
divergeor
|
divergeam
|
divergear
|
—
|
—
|
2 p.
|
diverges
|
divergēris
|
divergeas
|
divergeāris
|
diverge
|
divergere
|
3 p.
|
diverget
|
divergētur
|
divergeat
|
divergeātur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
divergēmus
|
divergēmur
|
divergeāmus
|
divergeāmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
divergētis
|
divergemini
|
divergeātis
|
divergeamini
|
divergēte
|
divergemini
|
3 p.
|
divergent
|
divergentur
|
divergeant
|
divergeantur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
divergēbam
|
divergēbar
|
divergērem
|
divergērer
|
2 p.
|
divergēbas
|
divergebāris
|
divergēres
|
divergerēris
|
3 p.
|
divergēbat
|
divergebātur
|
divergēret
|
divergerētur
|
Plur.
|
1 p.
|
divergebāmus
|
divergebāmur
|
divergerēmus
|
divergerēmur
|
2 p.
|
divergebātis
|
divergebamini
|
divergerētis
|
divergerēmini
|
3 p.
|
divergēbant
|
divergebantur
|
divergerent
|
divergerentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
divergēbo
|
divergēbor
|
—
|
2 p.
|
divergēbis
|
divergeberis
|
divergēto
|
3 p.
|
divergēbit
|
divergebitur
|
divergēto
|
Plur.
|
1 p.
|
divergebimus
|
divergebimur
|
—
|
2 p.
|
divergebitis
|
divergebimini
|
divergetōte
|
3 p.
|
divergebuntur
|
divergento
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
divergēre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
divergēri
|
Participium praesentis actīvi
|
divergens
|
Gerundium
|
divergendi
|
Gerundivum
|
divergendus, -a, -um
|
Основа перфекта: divergu-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
diverguī
|
diverguerim
|
divergueram
|
diverguissem
|
diverguerō
|
2 p.
|
diverguisti
|
divergueris
|
divergueras
|
diverguisses
|
divergueris
|
3 p.
|
diverguit
|
diverguerit
|
diverguerat
|
diverguisset
|
diverguerit
|
Pl.
|
1 p.
|
diverguimus
|
diverguerimus
|
diverguerāmus
|
diverguissēmus
|
diverguerimus
|
2 p.
|
diverguistis
|
divergueritis
|
diverguerātis
|
diverguissētis
|
divergueritis
|
3 p.
|
diverguērunt
|
diverguerint
|
diverguerant
|
diverguissent
|
diverguerint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
diverguisse
|
Основа супина: divergit-
Participium perfecti passivi
|
divergitus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
divergitūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
divergitum
|
Supinum II
|
divergitū
|
divergeō
Глагол, второе спряжение.
Корень: --.
- МФА (классическое произношение): [diˈwer.ɡe.oː]
Семантические свойства[править]
- расходиться ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Происходит от ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]