Старославянский[править]
Морфологические и синтаксические свойства[править]
Прилагательное.
падеж |
ед. ч. |
муж. р. | ср. р. | жен. р. |
Им. |
сѫмьнѣньнъ |
сѫмьнѣньно |
сѫмьнѣньна |
Р. |
сѫмьнѣньна |
сѫмьнѣньна |
сѫмьнѣньнꙑ |
Д. |
сѫмьнѣньнѹ |
сѫмьнѣньнѹ |
сѫмьнѣньнѣ |
В. |
сѫмьнѣньнъ |
сѫмьнѣньно |
сѫмьнѣньнѫ |
Тв. |
сѫмьнѣньномь |
сѫмьнѣньномь |
сѫмьнѣньноѭ |
М. |
сѫмьнѣньнѣ |
сѫмьнѣньнѣ |
сѫмьнѣньнѣ |
|
|
дв. ч. |
Им.—В. |
сѫмьнѣньна |
сѫмьнѣньнѣ |
сѫмьнѣньнѣ |
Р.—М. |
сѫмьнѣньнѹ |
сѫмьнѣньнѹ |
сѫмьнѣньнѹ |
Д.—Тв. |
сѫмьнѣньнома |
сѫмьнѣньнома |
сѫмьнѣньнама |
|
|
|
мн. ч. |
Им. |
сѫмьнѣньни |
сѫмьнѣньна |
сѫмьнѣньнꙑ |
Р. |
сѫмьнѣньнъ |
сѫмьнѣньнъ |
сѫмьнѣньнъ |
Д. |
сѫмьнѣньномъ |
сѫмьнѣньномъ |
сѫмьнѣньнамъ |
В. |
сѫмьнѣньнꙑ |
сѫмьнѣньна |
сѫмьнѣньнꙑ |
Тв. |
сѫмьнѣньнꙑ |
сѫмьнѣньнꙑ |
сѫмьнѣньнами |
М. |
сѫмьнѣньнѣхъ |
сѫмьнѣньнѣхъ |
сѫмьнѣньнахъ |
|
падеж |
ед. ч. |
муж. р. | ср. р. | жен. р. |
Им. |
сѫмьнѣньнꙑи |
сѫмьнѣньноѥ |
сѫмьнѣньнаꙗ |
Р. |
сѫмьнѣньнаѥго |
сѫмьнѣньнаѥго |
сѫмьнѣньнꙑѩ |
Д. |
сѫмьнѣньнѹѥмѹ |
сѫмьнѣньнѹѥмѹ |
сѫмьнѣньнѣи |
В. |
сѫмьнѣньнꙑи |
сѫмьнѣньноѥ |
сѫмьнѣньнѫѭ |
Тв. |
сѫмьнѣньнꙑимь |
сѫмьнѣньнꙑимь |
сѫмьнѣньноѭ |
М. |
сѫмьнѣньнѣѥмь |
сѫмьнѣньнѣѥмь |
сѫмьнѣньнѣи |
|
|
дв. ч. |
Им.—В. |
сѫмьнѣньнаꙗ |
сѫмьнѣньнѣи |
сѫмьнѣньнѣи |
Р.—М. |
сѫмьнѣньнѹю |
сѫмьнѣньнѹю |
сѫмьнѣньнѹю |
Д.—Тв. |
сѫмьнѣньнꙑима |
сѫмьнѣньнꙑима |
сѫмьнѣньнꙑима |
|
|
|
мн. ч. |
Им. |
сѫмьнѣньнии |
сѫмьнѣньнаꙗ |
сѫмьнѣньнꙑѩ |
Р. |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
Д. |
сѫмьнѣньнꙑимъ |
сѫмьнѣньнꙑимъ |
сѫмьнѣньнꙑимъ |
В. |
сѫмьнѣньнꙑѩ |
сѫмьнѣньнаꙗ |
сѫмьнѣньнꙑѩ |
Тв. |
сѫмьнѣньнꙑими |
сѫмьнѣньнꙑими |
сѫмьнѣньнꙑими |
М. |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
сѫмьнѣньнꙑихъ |
|
Приставка: сѫ-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- неясный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Из ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]