съсѫщьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съсѫщьнъ	съсѫщьно	съсѫщьна
Р.	съсѫщьна	съсѫщьна	съсѫщьнꙑ
Д.	съсѫщьнѹ	съсѫщьнѹ	съсѫщьнѣ
В.	съсѫщьнъ	съсѫщьно	съсѫщьнѫ
Тв.	съсѫщьномь	съсѫщьномь	съсѫщьноѭ
М.	съсѫщьнѣ	съсѫщьнѣ	съсѫщьнѣ
дв. ч. Им.—В. съсѫщьна съсѫщьнѣ съсѫщьнѣ Р.—М. съсѫщьнѹ съсѫщьнѹ съсѫщьнѹ Д.—Тв. съсѫщьнома съсѫщьнома съсѫщьнама
мн. ч. Им. съсѫщьни съсѫщьна съсѫщьнꙑ Р. съсѫщьнъ съсѫщьнъ съсѫщьнъ Д. съсѫщьномъ съсѫщьномъ съсѫщьнамъ В. съсѫщьнꙑ съсѫщьна съсѫщьнꙑ Тв. съсѫщьнꙑ съсѫщьнꙑ съсѫщьнами М. съсѫщьнѣхъ съсѫщьнѣхъ съсѫщьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съсѫщьнꙑи	съсѫщьноѥ	съсѫщьнаꙗ
Р.	съсѫщьнаѥго	съсѫщьнаѥго	съсѫщьнꙑѩ
Д.	съсѫщьнѹѥмѹ	съсѫщьнѹѥмѹ	съсѫщьнѣи
В.	съсѫщьнꙑи	съсѫщьноѥ	съсѫщьнѫѭ
Тв.	съсѫщьнꙑимь	съсѫщьнꙑимь	съсѫщьноѭ
М.	съсѫщьнѣѥмь	съсѫщьнѣѥмь	съсѫщьнѣи
дв. ч. Им.—В. съсѫщьнаꙗ съсѫщьнѣи съсѫщьнѣи Р.—М. съсѫщьнѹю съсѫщьнѹю съсѫщьнѹю Д.—Тв. съсѫщьнꙑима съсѫщьнꙑима съсѫщьнꙑима
мн. ч. Им. съсѫщьнии съсѫщьнаꙗ съсѫщьнꙑѩ Р. съсѫщьнꙑихъ съсѫщьнꙑихъ съсѫщьнꙑихъ Д. съсѫщьнꙑимъ съсѫщьнꙑимъ съсѫщьнꙑимъ В. съсѫщьнꙑѩ съсѫщьнаꙗ съсѫщьнꙑѩ Тв. съсѫщьнꙑими съсѫщьнꙑими съсѫщьнꙑими М. съсѫщьнꙑихъ съсѫщьнꙑихъ съсѫщьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. единосущный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??