съпасьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съпасьнъ	съпасьно	съпасьна
Р.	съпасьна	съпасьна	съпасьнꙑ
Д.	съпасьнѹ	съпасьнѹ	съпасьнѣ
В.	съпасьнъ	съпасьно	съпасьнѫ
Тв.	съпасьномь	съпасьномь	съпасьноѭ
М.	съпасьнѣ	съпасьнѣ	съпасьнѣ
дв. ч. Им.—В. съпасьна съпасьнѣ съпасьнѣ Р.—М. съпасьнѹ съпасьнѹ съпасьнѹ Д.—Тв. съпасьнома съпасьнома съпасьнама
мн. ч. Им. съпасьни съпасьна съпасьнꙑ Р. съпасьнъ съпасьнъ съпасьнъ Д. съпасьномъ съпасьномъ съпасьнамъ В. съпасьнꙑ съпасьна съпасьнꙑ Тв. съпасьнꙑ съпасьнꙑ съпасьнами М. съпасьнѣхъ съпасьнѣхъ съпасьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	съпасьнꙑи	съпасьноѥ	съпасьнаꙗ
Р.	съпасьнаѥго	съпасьнаѥго	съпасьнꙑѩ
Д.	съпасьнѹѥмѹ	съпасьнѹѥмѹ	съпасьнѣи
В.	съпасьнꙑи	съпасьноѥ	съпасьнѫѭ
Тв.	съпасьнꙑимь	съпасьнꙑимь	съпасьноѭ
М.	съпасьнѣѥмь	съпасьнѣѥмь	съпасьнѣи
дв. ч. Им.—В. съпасьнаꙗ съпасьнѣи съпасьнѣи Р.—М. съпасьнѹю съпасьнѹю съпасьнѹю Д.—Тв. съпасьнꙑима съпасьнꙑима съпасьнꙑима
мн. ч. Им. съпасьнии съпасьнаꙗ съпасьнꙑѩ Р. съпасьнꙑихъ съпасьнꙑихъ съпасьнꙑихъ Д. съпасьнꙑимъ съпасьнꙑимъ съпасьнꙑимъ В. съпасьнꙑѩ съпасьнаꙗ съпасьнꙑѩ Тв. съпасьнꙑими съпасьнꙑими съпасьнꙑими М. съпасьнꙑихъ съпасьнꙑихъ съпасьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. спасительный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??