остатъчьнъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	остатъчьнъ	остатъчьно	остатъчьна
Р.	остатъчьна	остатъчьна	остатъчьнꙑ
Д.	остатъчьнѹ	остатъчьнѹ	остатъчьнѣ
В.	остатъчьнъ	остатъчьно	остатъчьнѫ
Тв.	остатъчьномь	остатъчьномь	остатъчьноѭ
М.	остатъчьнѣ	остатъчьнѣ	остатъчьнѣ
дв. ч. Им.—В. остатъчьна остатъчьнѣ остатъчьнѣ Р.—М. остатъчьнѹ остатъчьнѹ остатъчьнѹ Д.—Тв. остатъчьнома остатъчьнома остатъчьнама
мн. ч. Им. остатъчьни остатъчьна остатъчьнꙑ Р. остатъчьнъ остатъчьнъ остатъчьнъ Д. остатъчьномъ остатъчьномъ остатъчьнамъ В. остатъчьнꙑ остатъчьна остатъчьнꙑ Тв. остатъчьнꙑ остатъчьнꙑ остатъчьнами М. остатъчьнѣхъ остатъчьнѣхъ остатъчьнахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	остатъчьнꙑи	остатъчьноѥ	остатъчьнаꙗ
Р.	остатъчьнаѥго	остатъчьнаѥго	остатъчьнꙑѩ
Д.	остатъчьнѹѥмѹ	остатъчьнѹѥмѹ	остатъчьнѣи
В.	остатъчьнꙑи	остатъчьноѥ	остатъчьнѫѭ
Тв.	остатъчьнꙑимь	остатъчьнꙑимь	остатъчьноѭ
М.	остатъчьнѣѥмь	остатъчьнѣѥмь	остатъчьнѣи
дв. ч. Им.—В. остатъчьнаꙗ остатъчьнѣи остатъчьнѣи Р.—М. остатъчьнѹю остатъчьнѹю остатъчьнѹю Д.—Тв. остатъчьнꙑима остатъчьнꙑима остатъчьнꙑима
мн. ч. Им. остатъчьнии остатъчьнаꙗ остатъчьнꙑѩ Р. остатъчьнꙑихъ остатъчьнꙑихъ остатъчьнꙑихъ Д. остатъчьнꙑимъ остатъчьнꙑимъ остатъчьнꙑимъ В. остатъчьнꙑѩ остатъчьнаꙗ остатъчьнꙑѩ Тв. остатъчьнꙑими остатъчьнꙑими остатъчьнꙑими М. остатъчьнꙑихъ остатъчьнꙑихъ остатъчьнꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. остальной ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??