манастꙑрьскъ

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	манастꙑрьскъ	манастꙑрьско	манастꙑрьска
Р.	манастꙑрьска	манастꙑрьска	манастꙑрьскꙑ
Д.	манастꙑрьскѹ	манастꙑрьскѹ	манастꙑрьскѣ
В.	манастꙑрьскъ	манастꙑрьско	манастꙑрьскѫ
Тв.	манастꙑрьскомь	манастꙑрьскомь	манастꙑрьскоѭ
М.	манастꙑрьскѣ	манастꙑрьскѣ	манастꙑрьскѣ
дв. ч. Им.—В. манастꙑрьска манастꙑрьскѣ манастꙑрьскѣ Р.—М. манастꙑрьскѹ манастꙑрьскѹ манастꙑрьскѹ Д.—Тв. манастꙑрьскома манастꙑрьскома манастꙑрьскама
мн. ч. Им. манастꙑрьски манастꙑрьска манастꙑрьскꙑ Р. манастꙑрьскъ манастꙑрьскъ манастꙑрьскъ Д. манастꙑрьскомъ манастꙑрьскомъ манастꙑрьскамъ В. манастꙑрьскꙑ манастꙑрьска манастꙑрьскꙑ Тв. манастꙑрьскꙑ манастꙑрьскꙑ манастꙑрьсками М. манастꙑрьскѣхъ манастꙑрьскѣхъ манастꙑрьскахъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	манастꙑрьскꙑи	манастꙑрьскоѥ	манастꙑрьскаꙗ
Р.	манастꙑрьскаѥго	манастꙑрьскаѥго	манастꙑрьскꙑѩ
Д.	манастꙑрьскѹѥмѹ	манастꙑрьскѹѥмѹ	манастꙑрьскѣи
В.	манастꙑрьскꙑи	манастꙑрьскоѥ	манастꙑрьскѫѭ
Тв.	манастꙑрьскꙑимь	манастꙑрьскꙑимь	манастꙑрьскоѭ
М.	манастꙑрьскѣѥмь	манастꙑрьскѣѥмь	манастꙑрьскѣи
дв. ч. Им.—В. манастꙑрьскаꙗ манастꙑрьскѣи манастꙑрьскѣи Р.—М. манастꙑрьскѹю манастꙑрьскѹю манастꙑрьскѹю Д.—Тв. манастꙑрьскꙑима манастꙑрьскꙑима манастꙑрьскꙑима
мн. ч. Им. манастꙑрьскии манастꙑрьскаꙗ манастꙑрьскꙑѩ Р. манастꙑрьскꙑихъ манастꙑрьскꙑихъ манастꙑрьскꙑихъ Д. манастꙑрьскꙑимъ манастꙑрьскꙑимъ манастꙑрьскꙑимъ В. манастꙑрьскꙑѩ манастꙑрьскаꙗ манастꙑрьскꙑѩ Тв. манастꙑрьскꙑими манастꙑрьскꙑими манастꙑрьскꙑими М. манастꙑрьскꙑихъ манастꙑрьскꙑихъ манастꙑрьскꙑихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. монастырский ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??