Морфологические и синтаксические свойства
[править]
| падеж
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| Им.
|
көҙ
|
көҙҙәр
|
| Прит.
|
көҙҙөң
|
көҙҙәрҙең
|
| Д.
|
көҙгә
|
көҙҙәргә
|
| В.
|
көҙҙө
|
көҙҙәрҙе
|
| М.
|
көҙҙә
|
көҙҙәрҙә
|
| Исх.
|
көҙҙән
|
көҙҙәрҙән
|
|
|
| Принадлежность
|
|
| лицо
|
ед. ч.
|
мн. ч.
|
| 1-е
|
көҙөм
|
көҙөбөҙ
|
| 2-е
|
көҙөң
|
көҙөгөҙ
|
| 3-е
|
көҙө
|
көҙө
|
|
көҙ
Существительное.
корень: -көҙ-
Көҙ
- осень (осенний) ◆ Иртә яҙҙан ҡара көҙгә тиклем. — С ранней весны до поздней осени. ◆ Яҙ йәме сәскә менән, көҙ йәме көлтә менән. — Весна красна цветами, а осень — снопами.
- яҙ
- миҙгел
От пратюркск. *gǖŕ «осень», от которой в числе прочего произошли: др.-тюрк. küz «осень», башк. көҙ, казахск., кирг. күз, карач.-балк. кюз «ранняя осень», кр.-тат. küz, кумыкск. гюз, ногайск. куьз, тат. көз (köz), тур. güz, уйгурск. كۈز (küz), узб. kuz и др.
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
[править] 
