δυσκάθεκτος

Старославянский

Морфологические и синтаксические свойства

Прилагательное.

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	δυσκάθεκτοь	δυσκάθεκτοє	δυσκάθεκτοꙗ
Р.	δυσκάθεκτοꙗ	δυσκάθεκτοꙗ	δυσκάθεκτοѧ
Д.	δυσκάθεκτοю	δυσκάθεκτοю	δυσκάθεκτοи
В.	δυσκάθεκτοь	δυσκάθεκτοє	δυσκάθεκτοѭ
Тв.	δυσκάθεκτοємь	δυσκάθεκτοємь	δυσκάθεκτοєѭ
М.	δυσκάθεκτοи	δυσκάθεκτοи	δυσκάθεκτοи
дв. ч. Им.—В. δυσκάθεκτοꙗ δυσκάθεκτοи δυσκάθεκτοи Р.—М. δυσκάθεκτοю δυσκάθεκτοю δυσκάθεκτοю Д.—Тв. δυσκάθεκτοєма δυσκάθεκτοєма δυσκάθεκτοꙗма
мн. ч. Им. δυσκάθεκτοи δυσκάθεκτοꙗ δυσκάθεκτοѧ Р. δυσκάθεκτοь δυσκάθεκτοь δυσκάθεκτοь Д. δυσκάθεκτοємъ δυσκάθεκτοємъ δυσκάθεκτοꙗмъ В. δυσκάθεκτοѩ δυσκάθεκτοꙗ δυσκάθεκτοѩ Тв. δυσκάθεκτοи δυσκάθεκτοи δυσκάθεκτοꙗми М. δυσκάθεκτοихъ δυσκάθεκτοихъ δυσκάθεκτοꙗхъ

падеж	ед. ч.
	муж. р.	ср. р.	жен. р.
Им.	δυσκάθεκτοии	δυσκάθεκτοѥѥ	δυσκάθεκτοꙗꙗ
Р.	δυσκάθεκτοѥго	δυσκάθεκτοѥго	δυσκάθεκτοѩѩ
Д.	δυσκάθεκτοюѥмѹ	δυσκάθεκτοюѥмѹ	δυσκάθεκτοии
В.	δυσκάθεκτοии	δυσκάθεκτοѥѥ	δυσκάθεκτοѭѭ
Тв.	δυσκάθεκτοиимь	δυσκάθεκτοиимь	δυσκάθεκτοѥѭ
М.	δυσκάθεκτοиѥмь	δυσκάθεκτοиѥмь	δυσκάθεκτοии
дв. ч. Им.—В. δυσκάθεκτοꙗꙗ δυσκάθεκτοии δυσκάθεκτοии Р.—М. δυσκάθεκτοюю δυσκάθεκτοюю δυσκάθεκτοюю Д.—Тв. δυσκάθεκτοиима δυσκάθεκτοиима δυσκάθεκτοиима
мн. ч. Им. δυσκάθεκτοии δυσκάθεκτοꙗꙗ δυσκάθεκτοѩѩ Р. δυσκάθεκτοиихъ δυσκάθεκτοиихъ δυσκάθεκτοиихъ Д. δυσκάθεκτοиимъ δυσκάθεκτοиимъ δυσκάθεκτοиимъ В. δυσκάθεκτοѩѩ δυσκάθεκτοꙗꙗ δυσκάθεκτοѩѩ Тв. δυσκάθεκτοиими δυσκάθεκτοиими δυσκάθεκτοиими М. δυσκάθεκτοиихъ δυσκάθεκτοиихъ δυσκάθεκτοиихъ

Корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. неудержимый ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

Из ??