Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: demolī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
demoliō
demolior
demoliam
demoliar
—
—
2 p.
demolis
demolīris
demolias
demoliāris
demolī
demolīre
3 p.
demolit
demolītur
demoliat
demoliātur
—
—
Plur.
1 p.
demolīmus
demolīmur
demoliāmus
demoliāmur
—
—
2 p.
demolītis
demolimini
demoliātis
demoliāmini
demolīte
demolimini
3 p.
demoliunt
demoliuntur
demoliant
demoliantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
demoliēbam
demoliēbar
demolīrem
demolīrer
2 p.
demoliēbas
demoliebāris
demolīres
demolirēris
3 p.
demoliēbat
demoliebātur
demolīret
demolirētur
Plur.
1 p.
demoliebāmus
demoliebāmur
demolirēmus
demolirēmur
2 p.
demoliebātis
demoliebamini
demolirētis
demolirēmini
3 p.
demoliēbant
demoliebantur
demolīrent
demolirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
demoliam
demoliar
—
2 p.
demolies
demoliēris
demolīto
3 p.
demoliet
demoliētur
demolīto
Plur.
1 p.
demoliēmus
demoliēmur
—
2 p.
demoliētis
demoliemini
demolitōte
3 p.
demolientur
demoliunto
Infīnitivus praesentis actīvi
demolīre
Infīnitivus praesentis passīvi
demolīri
Participium praesentis actīvi
demoliens
Gerundium
demoliendi
Gerundivum
demoliendus, -a, -um
Основа перфекта: demolīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
demolīvī
demolīverim
demolīveram
demolīvissem
demolīverō
2 p.
demolīvisti
demolīveris
demolīveras
demolīvisses
demolīveris
3 p.
demolīvit
demolīverit
demolīverat
demolīvisset
demolīverit
Pl.
1 p.
demolīvimus
demolīverimus
demolīverāmus
demolīvissēmus
demolīverimus
2 p.
demolīvistis
demolīveritis
demolīverātis
demolīvissētis
demolīveritis
3 p.
demolīvērunt
demolīverint
demolīverant
demolīvissent
demolīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
demolīvisse
Основа супина: demolīt-
Participium perfecti passivi
demolītus, -a, -um
Participium futuri activi
demolītūrus, -a, -um
Supinum I
demolītum
Supinum II
demolītū
demolio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: de- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
сносить, уничтожать, разрушать ◆ Negotiandi causa aedificia demolire , et marmora detrahere, edicto divi Vespasiani et senatusconsulto vetitum est. — Разрушать торговые здания и сносить статуи эдиктом святого Веспасиана и постановлением Сената запрещено.
destruo
aboleo
deleo
Родственные слова [ править ]
От de- (префикс, обозначающий лишение, устранение) + molior - возводить, строить.
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]