Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: coniūrā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
coniūrō
coniūror
coniūrem
coniūrer
—
—
2 p.
coniūras
coniūrāris
coniūres
coniūrēris
coniūrā
coniūrare
3 p.
coniūrat
coniūrātur
coniūret
coniūrētur
—
—
Plur.
1 p.
coniūrāmus
coniūrāmur
coniūrēmus
coniūrēmur
—
—
2 p.
coniūrātis
coniūrāmini
coniūrētis
coniūrēmini
coniūrāte
coniūramini
3 p.
coniūrant
coniūrantur
coniūrent
coniūrentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
coniūrābam
coniūrābar
coniūrārem
coniūrārer
2 p.
coniūrābas
coniūrabāris
coniūrāres
coniūrarēris
3 p.
coniūrābat
coniūrabātur
coniūrāret
coniūrarētur
Plur.
1 p.
coniūrabāmus
coniūrabāmur
coniūrarēmus
coniūrarēmur
2 p.
coniūrabātis
coniūrabamini
coniūrarētis
coniūrarēmini
3 p.
coniūrābant
coniūrabantur
coniūrarent
coniūrarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
coniūrābo
coniūrabor
—
2 p.
coniūrābis
coniūraberis
coniūrāto
3 p.
coniūrābit
coniūrabitur
coniūrāto
Plur.
1 p.
coniūrabimus
coniūrabimur
—
2 p.
coniūrabitis
coniūrabimini
coniūratōte
3 p.
coniūrabuntur
coniūranto
Infīnitivus praesentis actīvi
coniūrāre
Infīnitivus praesentis passīvi
coniūrāri
Participium praesentis actīvi
coniūrāns
Gerundium
coniūrandī
Gerundivum
coniūrandus, -a, -um
Основа перфекта: coniūrāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
coniūrāvī
coniūrāverim
coniūrāveram
coniūrāvissem
coniūrāverō
2 p.
coniūrāvisti
coniūrāveris
coniūrāveras
coniūrāvisses
coniūrāveris
3 p.
coniūrāvit
coniūrāverit
coniūrāverat
coniūrāvisset
coniūrāverit
Pl.
1 p.
coniūrāvimus
coniūrāverimus
coniūrāverāmus
coniūrāvissēmus
coniūrāverimus
2 p.
coniūrāvistis
coniūrāveritis
coniūrāverātis
coniūrāvissētis
coniūrāveritis
3 p.
coniūrāvērunt
coniūrāverint
coniūrāverant
coniūrāvissent
coniūrāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
coniūrāvisse
Основа супина: coniūrāt-
Participium perfecti passivi
coniūrātus, -a, -um
Participium futuri activi
coniūrātūrus, -a, -um
Supinum I
coniūrātum
Supinum II
coniūrātū
con- iū- rō
Глагол, первое спряжение.
Приставка: con- ; корень: -iur- ; окончание: -o .
Семантические свойства [ править ]
приносить совместную клятву, вместе клясться , обязываться клятвою: ◆ inter nos conjuravimus — мы поклялись друг другу Тит Макций Плавт ; ◆ milites conjuraverunt, sese non ex ordine recessuros esse — воины поклялись, что не покинут строя Тит Ливий ;
тайно сговариваться , составлять заговор (cum aliquo C и inter se Sl ; contra rem publicam C и adversus rem publicam L ): ◆ conjuraverunt, ut urbem incenderent — они сговорились поджечь город Тит Ливий ; ◆ ii, quibuscum conjuravit — его сообщники по заговору М. Т. Цицерон .
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]
Для улучшения этой статьи желательно :
Добавить синонимы в секцию «Семантические свойства»
Добавить гиперонимы в секцию «Семантические свойства»
Добавить сведения об этимологии в секцию «Этимология»