Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: revocā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
revocō
revocor
revocem
revocer
—
—
2 p.
revocas
revocāris
revoces
revocēris
revocā
revocare
3 p.
revocat
revocātur
revocet
revocētur
—
—
Plur.
1 p.
revocāmus
revocāmur
revocēmus
revocēmur
—
—
2 p.
revocātis
revocāmini
revocētis
revocēmini
revocāte
revocamini
3 p.
revocant
revocantur
revocent
revocentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
revocābam
revocābar
revocārem
revocārer
2 p.
revocābas
revocabāris
revocāres
revocarēris
3 p.
revocābat
revocabātur
revocāret
revocarētur
Plur.
1 p.
revocabāmus
revocabāmur
revocarēmus
revocarēmur
2 p.
revocabātis
revocabamini
revocarētis
revocarēmini
3 p.
revocābant
revocabantur
revocarent
revocarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
revocābo
revocabor
—
2 p.
revocābis
revocaberis
revocāto
3 p.
revocābit
revocabitur
revocāto
Plur.
1 p.
revocabimus
revocabimur
—
2 p.
revocabitis
revocabimini
revocatōte
3 p.
revocabuntur
revocanto
Infīnitivus praesentis actīvi
revocāre
Infīnitivus praesentis passīvi
revocāri
Participium praesentis actīvi
revocāns
Gerundium
revocandī
Gerundivum
revocandus , -a, -um
Основа перфекта: revocāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
revocāvī
revocāverim
revocāveram
revocāvissem
revocāverō
2 p.
revocāvisti
revocāveris
revocāveras
revocāvisses
revocāveris
3 p.
revocāvit
revocāverit
revocāverat
revocāvisset
revocāverit
Pl.
1 p.
revocāvimus
revocāverimus
revocāverāmus
revocāvissēmus
revocāverimus
2 p.
revocāvistis
revocāveritis
revocāverātis
revocāvissētis
revocāveritis
3 p.
revocāvērunt
revocāverint
revocāverant
revocāvissent
revocāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
revocāvisse
Основа супина: revocāt-
Participium perfecti passivi
revocātus, -a, -um
Participium futuri activi
revocātūrus, -a, -um
Supinum I
revocātum
Supinum II
revocātū
revoco
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
звать назад, вызывать обратно (aliquem ab exsilio T, Just и ex exsilio L ; revocari ad cenam Pt ); отзывать (in Italiam Cs ); призывать (ad misericordiam C ); отводить (fluctus O ): r. animum ab ira O смягчить свой гнев ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]