Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: vindicā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
vindicō
|
vindicor
|
vindicem
|
vindicer
|
—
|
—
|
2 p.
|
vindicas
|
vindicāris
|
vindices
|
vindicēris
|
vindicā
|
vindicare
|
3 p.
|
vindicat
|
vindicātur
|
vindicet
|
vindicētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
vindicāmus
|
vindicāmur
|
vindicēmus
|
vindicēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
vindicātis
|
vindicāmini
|
vindicētis
|
vindicēmini
|
vindicāte
|
vindicamini
|
3 p.
|
vindicant
|
vindicantur
|
vindicent
|
vindicentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
vindicābam
|
vindicābar
|
vindicārem
|
vindicārer
|
2 p.
|
vindicābas
|
vindicabāris
|
vindicāres
|
vindicarēris
|
3 p.
|
vindicābat
|
vindicabātur
|
vindicāret
|
vindicarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
vindicabāmus
|
vindicabāmur
|
vindicarēmus
|
vindicarēmur
|
2 p.
|
vindicabātis
|
vindicabamini
|
vindicarētis
|
vindicarēmini
|
3 p.
|
vindicābant
|
vindicabantur
|
vindicarent
|
vindicarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
vindicābo
|
vindicabor
|
—
|
2 p.
|
vindicābis
|
vindicaberis
|
vindicāto
|
3 p.
|
vindicābit
|
vindicabitur
|
vindicāto
|
Plur.
|
1 p.
|
vindicabimus
|
vindicabimur
|
—
|
2 p.
|
vindicabitis
|
vindicabimini
|
vindicatōte
|
3 p.
|
vindicabuntur
|
vindicanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
vindicāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
vindicāri
|
Participium praesentis actīvi
|
vindicāns
|
Gerundium
|
vindicandī
|
Gerundivum
|
vindicandus, -a, -um
|
Основа перфекта: vindicāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
vindicāvī
|
vindicāverim
|
vindicāveram
|
vindicāvissem
|
vindicāverō
|
2 p.
|
vindicāvisti
|
vindicāveris
|
vindicāveras
|
vindicāvisses
|
vindicāveris
|
3 p.
|
vindicāvit
|
vindicāverit
|
vindicāverat
|
vindicāvisset
|
vindicāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
vindicāvimus
|
vindicāverimus
|
vindicāverāmus
|
vindicāvissēmus
|
vindicāverimus
|
2 p.
|
vindicāvistis
|
vindicāveritis
|
vindicāverātis
|
vindicāvissētis
|
vindicāveritis
|
3 p.
|
vindicāvērunt
|
vindicāverint
|
vindicāverant
|
vindicāvissent
|
vindicāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
vindicāvisse
|
Основа супина: vindicāt-
Participium perfecti passivi
|
vindicātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
vindicātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
vindicātum
|
Supinum II
|
vindicātū
|
vindico
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
Семантические свойства[править]
- наказывать, карать, мстить ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- присваивать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- требовать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
Происходит от ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]