Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: occupā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
occupō
occupor
occupem
occuper
—
—
2 p.
occupas
occupāris
occupes
occupēris
occupā
occupare
3 p.
occupat
occupātur
occupet
occupētur
—
—
Plur.
1 p.
occupāmus
occupāmur
occupēmus
occupēmur
—
—
2 p.
occupātis
occupāmini
occupētis
occupēmini
occupāte
occupamini
3 p.
occupant
occupantur
occupent
occupentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
occupābam
occupābar
occupārem
occupārer
2 p.
occupābas
occupabāris
occupāres
occuparēris
3 p.
occupābat
occupabātur
occupāret
occuparētur
Plur.
1 p.
occupabāmus
occupabāmur
occuparēmus
occuparēmur
2 p.
occupabātis
occupabamini
occuparētis
occuparēmini
3 p.
occupābant
occupabantur
occuparent
occuparentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
occupābo
occupabor
—
2 p.
occupābis
occupaberis
occupāto
3 p.
occupābit
occupabitur
occupāto
Plur.
1 p.
occupabimus
occupabimur
—
2 p.
occupabitis
occupabimini
occupatōte
3 p.
occupabuntur
occupanto
Infīnitivus praesentis actīvi
occupāre
Infīnitivus praesentis passīvi
occupāri
Participium praesentis actīvi
occupāns
Gerundium
occupandī
Gerundivum
occupandus, -a, -um
Основа перфекта: occupāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
occupāvī
occupāverim
occupāveram
occupāvissem
occupāverō
2 p.
occupāvisti
occupāveris
occupāveras
occupāvisses
occupāveris
3 p.
occupāvit
occupāverit
occupāverat
occupāvisset
occupāverit
Pl.
1 p.
occupāvimus
occupāverimus
occupāverāmus
occupāvissēmus
occupāverimus
2 p.
occupāvistis
occupāveritis
occupāverātis
occupāvissētis
occupāveritis
3 p.
occupāvērunt
occupāverint
occupāverant
occupāvissent
occupāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
occupāvisse
Основа супина: occupāt-
Participium perfecti passivi
occupātus, -a, -um
Participium futuri activi
occupātūrus, -a, -um
Supinum I
occupātum
Supinum II
occupātū
occupo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: oc- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[ob + capio]
занимать, захватывать (collem, muros O ; urbem viribus V ); всходить, подниматься (o. currum O );
заполнять, нагружать (navem frumento bAfr ); покрывать, застраивать (urbem aedificiis L ): iter sexaginta dierum o. Mela тянуться на расстоянии 60 дней пути (о Герцинском лесе );
покрывать (pallor occupat ora, sc. Didonae V );
захватывать, овладевать (agros C ; fama occupat aurem humanam H ); завладевать, схватывать, брать в плен (regem QC ); покорять (aliquem L );
приковывать, занимать, поглощать (animus occupatus aliqua re Hirt ); сковывать (sopor occupat artus V ): morbo occupatus Dig сражённый болезнью, больной ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]