obsigno

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: obsignā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obsignō	obsignor	obsignem	obsigner	—	—
	2 p.	obsignas	obsignāris	obsignes	obsignēris	obsignā	obsignare
	3 p.	obsignat	obsignātur	obsignet	obsignētur	—	—
Plur.	1 p.	obsignāmus	obsignāmur	obsignēmus	obsignēmur	—	—
	2 p.	obsignātis	obsignāmini	obsignētis	obsignēmini	obsignāte	obsignamini
	3 p.	obsignant	obsignantur	obsignent	obsignentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	obsignābam	obsignābar	obsignārem	obsignārer
	2 p.	obsignābas	obsignabāris	obsignāres	obsignarēris
	3 p.	obsignābat	obsignabātur	obsignāret	obsignarētur
Plur.	1 p.	obsignabāmus	obsignabāmur	obsignarēmus	obsignarēmur
	2 p.	obsignabātis	obsignabamini	obsignarētis	obsignarēmini
	3 p.	obsignābant	obsignabantur	obsignarent	obsignarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	obsignābo	obsignabor	—
	2 p.	obsignābis	obsignaberis	obsignāto
	3 p.	obsignābit	obsignabitur	obsignāto
Plur.	1 p.	obsignabimus	obsignabimur	—
	2 p.	obsignabitis	obsignabimini	obsignatōte
	3 p.	obsignabuntur	obsignanto

Infīnitivus praesentis actīvi	obsignāre
Infīnitivus praesentis passīvi	obsignāri
Participium praesentis actīvi	obsignāns
Gerundium	obsignandī
Gerundivum	obsignandus, -a, -um

Основа перфекта: obsignāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	obsignāvī	obsignāverim	obsignāveram	obsignāvissem	obsignāverō
	2 p.	obsignāvisti	obsignāveris	obsignāveras	obsignāvisses	obsignāveris
	3 p.	obsignāvit	obsignāverit	obsignāverat	obsignāvisset	obsignāverit
Pl.	1 p.	obsignāvimus	obsignāverimus	obsignāverāmus	obsignāvissēmus	obsignāverimus
	2 p.	obsignāvistis	obsignāveritis	obsignāverātis	obsignāvissētis	obsignāveritis
	3 p.	obsignāvērunt	obsignāverint	obsignāverant	obsignāvissent	obsignāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	obsignāvisse

Основа супина: obsignāt-

Participium perfecti passivi	obsignātus, -a, -um
Participium futuri activi	obsignātūrus, -a, -um
Supinum I	obsignātum
Supinum II	obsignātū

obsigno

Глагол, первое спряжение.

Приставка: ob-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

2. запечатывать (anulo litteras QC); скреплять приложением печати (testamentum C, Cs, Su): agere tabellis obsignatis cum aliquo шутл. C поступать с кем-л. согласно его же утверждениям, т. е. поймав его на слове;
3. опечатывать (bona alicujus obsignari jubere T);
4. подписать обвинение (contra aliquem C);
5. заложить, формально передать (o. tria agri jugera ad aerarium VM);
6. запечатлевать, придавать (formam verbis Lcr). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??