Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: nuntiā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
nuntiō
nuntior
nuntiem
nuntier
—
—
2 p.
nuntias
nuntiāris
nunties
nuntiēris
nuntiā
nuntiare
3 p.
nuntiat
nuntiātur
nuntiet
nuntiētur
—
—
Plur.
1 p.
nuntiāmus
nuntiāmur
nuntiēmus
nuntiēmur
—
—
2 p.
nuntiātis
nuntiāmini
nuntiētis
nuntiēmini
nuntiāte
nuntiamini
3 p.
nuntiant
nuntiantur
nuntient
nuntientur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
nuntiābam
nuntiābar
nuntiārem
nuntiārer
2 p.
nuntiābas
nuntiabāris
nuntiāres
nuntiarēris
3 p.
nuntiābat
nuntiabātur
nuntiāret
nuntiarētur
Plur.
1 p.
nuntiabāmus
nuntiabāmur
nuntiarēmus
nuntiarēmur
2 p.
nuntiabātis
nuntiabamini
nuntiarētis
nuntiarēmini
3 p.
nuntiābant
nuntiabantur
nuntiarent
nuntiarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
nuntiābo
nuntiabor
—
2 p.
nuntiābis
nuntiaberis
nuntiāto
3 p.
nuntiābit
nuntiabitur
nuntiāto
Plur.
1 p.
nuntiabimus
nuntiabimur
—
2 p.
nuntiabitis
nuntiabimini
nuntiatōte
3 p.
nuntiabuntur
nuntianto
Infīnitivus praesentis actīvi
nuntiāre
Infīnitivus praesentis passīvi
nuntiāri
Participium praesentis actīvi
nuntiāns
Gerundium
nuntiandī
Gerundivum
nuntiandus, -a, -um
Основа перфекта: nuntiāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
nuntiāvī
nuntiāverim
nuntiāveram
nuntiāvissem
nuntiāverō
2 p.
nuntiāvisti
nuntiāveris
nuntiāveras
nuntiāvisses
nuntiāveris
3 p.
nuntiāvit
nuntiāverit
nuntiāverat
nuntiāvisset
nuntiāverit
Pl.
1 p.
nuntiāvimus
nuntiāverimus
nuntiāverāmus
nuntiāvissēmus
nuntiāverimus
2 p.
nuntiāvistis
nuntiāveritis
nuntiāverātis
nuntiāvissētis
nuntiāveritis
3 p.
nuntiāvērunt
nuntiāverint
nuntiāverant
nuntiāvissent
nuntiāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
nuntiāvisse
Основа супина: nuntiāt-
Participium perfecti passivi
nuntiātus, -a, -um
Participium futuri activi
nuntiātūrus, -a, -um
Supinum I
nuntiātum
Supinum II
nuntiātū
nuntio
Глагол, первое спряжение.
Корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[nuntius] сообщать, объявлять, извещать, уведомлять, докладывать, передавать (alicui aliquid или de aliqua re C ): n. horas M называть время (час); salutem n. alicui alicujus verbis C передавать привет (кланяться) кому-л. от кого-л.; qua re nuntiata C по получении этого известия; nuntiato L когда или так как поступило это сообщение; adesse nuntiatur Cs передают (докладывают), что он здесь; alicui bellum n. L объявить кому-л. войну; aliquid in urbem n. L сообщить (доставить Известие) о чём-л. в город; bene nuntias Ter ты приносишь хорошую весть (новость) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]