Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: increpā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
increpō
increpor
increpem
increper
—
—
2 p.
increpas
increpāris
increpes
increpēris
increpā
increpare
3 p.
increpat
increpātur
increpet
increpētur
—
—
Plur.
1 p.
increpāmus
increpāmur
increpēmus
increpēmur
—
—
2 p.
increpātis
increpāmini
increpētis
increpēmini
increpāte
increpamini
3 p.
increpant
increpantur
increpent
increpentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
increpābam
increpābar
increpārem
increpārer
2 p.
increpābas
increpabāris
increpāres
increparēris
3 p.
increpābat
increpabātur
increpāret
increparētur
Plur.
1 p.
increpabāmus
increpabāmur
increparēmus
increparēmur
2 p.
increpabātis
increpabamini
increparētis
increparēmini
3 p.
increpābant
increpabantur
increparent
increparentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
increpābo
increpabor
—
2 p.
increpābis
increpaberis
increpāto
3 p.
increpābit
increpabitur
increpāto
Plur.
1 p.
increpabimus
increpabimur
—
2 p.
increpabitis
increpabimini
increpatōte
3 p.
increpabuntur
increpanto
Infīnitivus praesentis actīvi
increpāre
Infīnitivus praesentis passīvi
increpāri
Participium praesentis actīvi
increpāns
Gerundium
increpandī
Gerundivum
increpandus, -a, -um
Основа перфекта: increpāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
increpāvī
increpāverim
increpāveram
increpāvissem
increpāverō
2 p.
increpāvisti
increpāveris
increpāveras
increpāvisses
increpāveris
3 p.
increpāvit
increpāverit
increpāverat
increpāvisset
increpāverit
Pl.
1 p.
increpāvimus
increpāverimus
increpāverāmus
increpāvissēmus
increpāverimus
2 p.
increpāvistis
increpāveritis
increpāverātis
increpāvissētis
increpāveritis
3 p.
increpāvērunt
increpāverint
increpāverant
increpāvissent
increpāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
increpāvisse
Основа супина: increpāt-
Participium perfecti passivi
increpātus, -a, -um
Participium futuri activi
increpātūrus, -a, -um
Supinum I
increpātum
Supinum II
increpātū
increpo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
зашуметь, заскрипеть, загреметь, лязгать, бряцать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
упрекать ◆ Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus. — И Авраам упрекал Авимелеха за колодезь с водою, который отняли рабы Авимелеховы. «Книга Бытие», 21:25 // «Вульгата»
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]