Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: exturbā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exturbō
exturbor
exturbem
exturber
—
—
2 p.
exturbas
exturbāris
exturbes
exturbēris
exturbā
exturbare
3 p.
exturbat
exturbātur
exturbet
exturbētur
—
—
Plur.
1 p.
exturbāmus
exturbāmur
exturbēmus
exturbēmur
—
—
2 p.
exturbātis
exturbāmini
exturbētis
exturbēmini
exturbāte
exturbamini
3 p.
exturbant
exturbantur
exturbent
exturbentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exturbābam
exturbābar
exturbārem
exturbārer
2 p.
exturbābas
exturbabāris
exturbāres
exturbarēris
3 p.
exturbābat
exturbabātur
exturbāret
exturbarētur
Plur.
1 p.
exturbabāmus
exturbabāmur
exturbarēmus
exturbarēmur
2 p.
exturbabātis
exturbabamini
exturbarētis
exturbarēmini
3 p.
exturbābant
exturbabantur
exturbarent
exturbarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
exturbābo
exturbabor
—
2 p.
exturbābis
exturbaberis
exturbāto
3 p.
exturbābit
exturbabitur
exturbāto
Plur.
1 p.
exturbabimus
exturbabimur
—
2 p.
exturbabitis
exturbabimini
exturbatōte
3 p.
exturbabuntur
exturbanto
Infīnitivus praesentis actīvi
exturbāre
Infīnitivus praesentis passīvi
exturbāri
Participium praesentis actīvi
exturbāns
Gerundium
exturbandī
Gerundivum
exturbandus, -a, -um
Основа перфекта: exturbāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
exturbāvī
exturbāverim
exturbāveram
exturbāvissem
exturbāverō
2 p.
exturbāvisti
exturbāveris
exturbāveras
exturbāvisses
exturbāveris
3 p.
exturbāvit
exturbāverit
exturbāverat
exturbāvisset
exturbāverit
Pl.
1 p.
exturbāvimus
exturbāverimus
exturbāverāmus
exturbāvissēmus
exturbāverimus
2 p.
exturbāvistis
exturbāveritis
exturbāverātis
exturbāvissētis
exturbāveritis
3 p.
exturbāvērunt
exturbāverint
exturbāverant
exturbāvissent
exturbāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
exturbāvisse
Основа супина: exturbāt-
Participium perfecti passivi
exturbātus, -a, -um
Participium futuri activi
exturbātūrus, -a, -um
Supinum I
exturbātum
Supinum II
exturbātū
exturbo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
выгонять, изгонять (aliquem ex aedibus и aedibus Pl ; hostem provincia C );
исключать (aliquem ex numero vivorum C );
вышибать, выбивать (alicui dentes Pl );
вырывать (pinus radicitus exturbata Ctl );
удалять (calculos, sc. renium PM ; ex animo aegritudinem Pl );
расстраивать, разрушать (omnem spem pacis L ): e. mentem alicujus C привести кого-л. в замешательство (вывести из равновесия). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]