Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: exsilī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exsiliō
exsilior
exsiliam
exsiliar
—
—
2 p.
exsilis
exsilīris
exsilias
exsiliāris
exsilī
exsilīre
3 p.
exsilit
exsilītur
exsiliat
exsiliātur
—
—
Plur.
1 p.
exsilīmus
exsilīmur
exsiliāmus
exsiliāmur
—
—
2 p.
exsilītis
exsilimini
exsiliātis
exsiliāmini
exsilīte
exsilimini
3 p.
exsiliunt
exsiliuntur
exsiliant
exsiliantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
exsiliēbam
exsiliēbar
exsilīrem
exsilīrer
2 p.
exsiliēbas
exsiliebāris
exsilīres
exsilirēris
3 p.
exsiliēbat
exsiliebātur
exsilīret
exsilirētur
Plur.
1 p.
exsiliebāmus
exsiliebāmur
exsilirēmus
exsilirēmur
2 p.
exsiliebātis
exsiliebamini
exsilirētis
exsilirēmini
3 p.
exsiliēbant
exsiliebantur
exsilīrent
exsilirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
exsiliam
exsiliar
—
2 p.
exsilies
exsiliēris
exsilīto
3 p.
exsiliet
exsiliētur
exsilīto
Plur.
1 p.
exsiliēmus
exsiliēmur
—
2 p.
exsiliētis
exsiliemini
exsilitōte
3 p.
exsilientur
exsiliunto
Infīnitivus praesentis actīvi
exsilīre
Infīnitivus praesentis passīvi
exsilīri
Participium praesentis actīvi
exsiliens
Gerundium
exsiliendi
Gerundivum
exsiliendus, -a, -um
Основа перфекта: exsilīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
exsilīvī
exsilīverim
exsilīveram
exsilīvissem
exsilīverō
2 p.
exsilīvisti
exsilīveris
exsilīveras
exsilīvisses
exsilīveris
3 p.
exsilīvit
exsilīverit
exsilīverat
exsilīvisset
exsilīverit
Pl.
1 p.
exsilīvimus
exsilīverimus
exsilīverāmus
exsilīvissēmus
exsilīverimus
2 p.
exsilīvistis
exsilīveritis
exsilīverātis
exsilīvissētis
exsilīveritis
3 p.
exsilīvērunt
exsilīverint
exsilīverant
exsilīvissent
exsilīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
exsilīvisse
Основа супина: exsilīt-
Participium perfecti passivi
exsilītus, -a, -um
Participium futuri activi
exsilītūrus, -a, -um
Supinum I
exsilītum
Supinum II
exsilītū
exsilio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: ex- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
выскакивать, выпрыгивать (e man Su ; foras Pl );
внезапно возникать, появляться (subitum nemus exsiluit Sil ; in forum e. Ap );
подскакивать (ad aliquem Ter ; e. gaudio C ); вскакивать (de sella C и ex sella QC ; cathedra PJ ); соскакивать (stratis O );
взвиваться, взлетать (arundo in caelum exsilit SenT );
быстро подниматься, устремляться вверх (exilit — v. l. к exiit — ad caelum arbos V ): Cicero, a quo Romana eloquentia exsiluit Sen Цицерон, с которого начался быстрый подъём римского ораторского искусства;
вставать дыбом (exsiliunt crines St );
колотиться, стучать (cor exsilit Sen ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]