Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: dissociā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
dissociō
dissocior
dissociem
dissocier
—
—
2 p.
dissocias
dissociāris
dissocies
dissociēris
dissociā
dissociare
3 p.
dissociat
dissociātur
dissociet
dissociētur
—
—
Plur.
1 p.
dissociāmus
dissociāmur
dissociēmus
dissociēmur
—
—
2 p.
dissociātis
dissociāmini
dissociētis
dissociēmini
dissociāte
dissociamini
3 p.
dissociant
dissociantur
dissocient
dissocientur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
dissociābam
dissociābar
dissociārem
dissociārer
2 p.
dissociābas
dissociabāris
dissociāres
dissociarēris
3 p.
dissociābat
dissociabātur
dissociāret
dissociarētur
Plur.
1 p.
dissociabāmus
dissociabāmur
dissociarēmus
dissociarēmur
2 p.
dissociabātis
dissociabamini
dissociarētis
dissociarēmini
3 p.
dissociābant
dissociabantur
dissociarent
dissociarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
dissociābo
dissociabor
—
2 p.
dissociābis
dissociaberis
dissociāto
3 p.
dissociābit
dissociabitur
dissociāto
Plur.
1 p.
dissociabimus
dissociabimur
—
2 p.
dissociabitis
dissociabimini
dissociatōte
3 p.
dissociabuntur
dissocianto
Infīnitivus praesentis actīvi
dissociāre
Infīnitivus praesentis passīvi
dissociāri
Participium praesentis actīvi
dissociāns
Gerundium
dissociandī
Gerundivum
dissociandus, -a, -um
Основа перфекта: dissociāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
dissociāvī
dissociāverim
dissociāveram
dissociāvissem
dissociāverō
2 p.
dissociāvisti
dissociāveris
dissociāveras
dissociāvisses
dissociāveris
3 p.
dissociāvit
dissociāverit
dissociāverat
dissociāvisset
dissociāverit
Pl.
1 p.
dissociāvimus
dissociāverimus
dissociāverāmus
dissociāvissēmus
dissociāverimus
2 p.
dissociāvistis
dissociāveritis
dissociāverātis
dissociāvissētis
dissociāveritis
3 p.
dissociāvērunt
dissociāverint
dissociāverant
dissociāvissent
dissociāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
dissociāvisse
Основа супина: dissociāt-
Participium perfecti passivi
dissociātus, -a, -um
Participium futuri activi
dissociātūrus, -a, -um
Supinum I
dissociātum
Supinum II
dissociātū
dissocio
Глагол, первое спряжение.
Приставка: dis- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
разъединять, разлучать, разделять (homines C ; montes dissociantur valle H ): d. animos alicujus Nep нарушить согласие (поселить рознь) между кем-л.; d. amicitias C порвать дружеские отношения;
отделять (causam suam, legionem a legione T ); отличать (disertos a doctis C ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]