wrzeszczeć

Польский

Морфологические и синтаксические свойства

	наст.	прош.	повелит.
Я	wrzeszczę	wrzeszczałem wrzeszczałam wrzeszczałom	—
Ты	wrzeszczysz	wrzeszczałeś wrzeszczałaś wrzeszczałoś	wrzeszcz
Он Она Оно	wrzeszczy	wrzeszczał wrzeszczała wrzeszczało	niech wrzeszczy
Мы	wrzeszczymy	wrzeszczeliśmy wrzeszczałyśmy	wrzeszczmy
Вы	wrzeszczycie	wrzeszczeliście wrzeszczałyście	wrzeszczcie
Они	wrzeszczą	wrzeszczeli wrzeszczały	wrzeszczcie

wrze-szczeć

Глагол.

Корень: --.

Произношение

• МФА: [ˈvʒɛʃʧ̑ɛʨ̑]

Семантические свойства

Значение

1. верещать ◆ –Ba! ba! –rzekł kanclerz. –Mieliśmy ich tysiące nad głowami dobytych, a zbój ks. Olszowskiemu do ucha wrzeszczał, pisz, bo my szablami pisać zaczniemy i nie inkaustem, ale krwią. — — Да, да! — сказал канцлер. — Тысячи их обнаженных звенели над нашими головами, а один разбойник верещал ксендзу Ольшевскому прямо в ухо, "Пиши! А то мы начнем писать саблями, и не чернилами, а кровью!" Юзеф Игнацы Крашевский, «Князь Михаил Вишневецкий» (1876-1887) / перевод Крашевского, 1890 [НКРЯ]
2. кричать ◆ Jeszczem po winie gęby nie otarł, słyszę za sobą na stole stojącego oratora, który wrzeszczy wniebogłosy, ... — Не успел я отнять бокал от уст, как до меня донесся голос оратора, стоявшего сзади меня я кричавшего изо всех сил, ... Юзеф Игнацы Крашевский, «Ян Собеский: Записки Адама Поляновского» (1876–1887) / перевод В. Мрочек, 1915 [НКРЯ]
3. восклицать ◆ Zorza poranna! Kwiatuszek on kochany! -wrzeszczeli towarzysze- jeden na drugim za nią polegniem!… — «Зорька ясная, цветик ненаглядный! — восклицали рыцари. — Все, как один, за нее головы сложим!» Генрик Сенкевич, «Пан Володыёвский» / перевод Г. Языкова, К. Старосельская, С. Тонконогова, 1983 [НКРЯ]

Синонимы

1. drzeć się, wydzierać się, Шаблон:pot drzeć mordę, drzeć japę, piłować japę

Антонимы

1. milczeć, szeptać

Родственные слова

Ближайшее родство
существительные: wrzask, wrzeszczenie глаголы: wywrzaskiwać

Этимология

От ??