Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: rutilā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
rutilō
rutilor
rutilem
rutiler
—
—
2 p.
rutilas
rutilāris
rutiles
rutilēris
rutilā
rutilare
3 p.
rutilat
rutilātur
rutilet
rutilētur
—
—
Plur.
1 p.
rutilāmus
rutilāmur
rutilēmus
rutilēmur
—
—
2 p.
rutilātis
rutilāmini
rutilētis
rutilēmini
rutilāte
rutilamini
3 p.
rutilant
rutilantur
rutilent
rutilentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
rutilābam
rutilābar
rutilārem
rutilārer
2 p.
rutilābas
rutilabāris
rutilāres
rutilarēris
3 p.
rutilābat
rutilabātur
rutilāret
rutilarētur
Plur.
1 p.
rutilabāmus
rutilabāmur
rutilarēmus
rutilarēmur
2 p.
rutilabātis
rutilabamini
rutilarētis
rutilarēmini
3 p.
rutilābant
rutilabantur
rutilarent
rutilarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
rutilābo
rutilabor
—
2 p.
rutilābis
rutilaberis
rutilāto
3 p.
rutilābit
rutilabitur
rutilāto
Plur.
1 p.
rutilabimus
rutilabimur
—
2 p.
rutilabitis
rutilabimini
rutilatōte
3 p.
rutilabuntur
rutilanto
Infīnitivus praesentis actīvi
rutilāre
Infīnitivus praesentis passīvi
rutilāri
Participium praesentis actīvi
rutilāns
Gerundium
rutilandī
Gerundivum
rutilandus, -a, -um
Основа перфекта: rutilāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
rutilāvī
rutilāverim
rutilāveram
rutilāvissem
rutilāverō
2 p.
rutilāvisti
rutilāveris
rutilāveras
rutilāvisses
rutilāveris
3 p.
rutilāvit
rutilāverit
rutilāverat
rutilāvisset
rutilāverit
Pl.
1 p.
rutilāvimus
rutilāverimus
rutilāverāmus
rutilāvissēmus
rutilāverimus
2 p.
rutilāvistis
rutilāveritis
rutilāverātis
rutilāvissētis
rutilāveritis
3 p.
rutilāvērunt
rutilāverint
rutilāverant
rutilāvissent
rutilāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
rutilāvisse
Основа супина: rutilāt-
Participium perfecti passivi
rutilātus, -a, -um
Participium futuri activi
rutilātūrus, -a, -um
Supinum I
rutilātum
Supinum II
rutilātū
rutilo
Глагол, первое спряжение.
Корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[rutilus]
быть красноватым, румяниться, рдеть (Aurora rutilat Acc );
блистать золотом (arma rutilant V ), окрашивать в красноватый цвет, делать рыжим (comae rutilatae L ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]