Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: reperī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
reperiō
reperior
reperiam
reperiar
—
—
2 p.
reperis
reperīris
reperias
reperiāris
reperī
reperīre
3 p.
reperit
reperītur
reperiat
reperiātur
—
—
Plur.
1 p.
reperīmus
reperīmur
reperiāmus
reperiāmur
—
—
2 p.
reperītis
reperimini
reperiātis
reperiāmini
reperīte
reperimini
3 p.
reperiunt
reperiuntur
reperiant
reperiantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
reperiēbam
reperiēbar
reperīrem
reperīrer
2 p.
reperiēbas
reperiebāris
reperīres
reperirēris
3 p.
reperiēbat
reperiebātur
reperīret
reperirētur
Plur.
1 p.
reperiebāmus
reperiebāmur
reperirēmus
reperirēmur
2 p.
reperiebātis
reperiebamini
reperirētis
reperirēmini
3 p.
reperiēbant
reperiebantur
reperīrent
reperirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
reperiam
reperiar
—
2 p.
reperies
reperiēris
reperīto
3 p.
reperiet
reperiētur
reperīto
Plur.
1 p.
reperiēmus
reperiēmur
—
2 p.
reperiētis
reperiemini
reperitōte
3 p.
reperientur
reperiunto
Infīnitivus praesentis actīvi
reperīre
Infīnitivus praesentis passīvi
reperīri
Participium praesentis actīvi
reperiens
Gerundium
reperiendi
Gerundivum
reperiendus, -a, -um
Основа перфекта: reperīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
reperīvī
reperīverim
reperīveram
reperīvissem
reperīverō
2 p.
reperīvisti
reperīveris
reperīveras
reperīvisses
reperīveris
3 p.
reperīvit
reperīverit
reperīverat
reperīvisset
reperīverit
Pl.
1 p.
reperīvimus
reperīverimus
reperīverāmus
reperīvissēmus
reperīverimus
2 p.
reperīvistis
reperīveritis
reperīverātis
reperīvissētis
reperīveritis
3 p.
reperīvērunt
reperīverint
reperīverant
reperīvissent
reperīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
reperīvisse
Основа супина: repert-
Participium perfecti passivi
repertus, -a, -um
Participium futuri activi
repertūrus, -a, -um
Supinum I
repertum
Supinum II
repertū
reperio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: re- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
(вновь) находить, отыскать, разыскать (epistulam C ; vadum in flumine Cs ); med.-pass. находиться, бывать (reperiuntur homines qui... Sl ) или оказываться: bello strenuus repertus est T он оказался дельным бойцом; repertus cum ferro T застигнутый с оружием (в руках );
знакомиться, узнавать (aliquid percontationibus Cs );
получать (occasionem Pl ); приобретать (divitias V ): plus est servasse repertum, quam quaesisse novum Cld важнее сохранить приобретённое, чем обрести новое ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]