Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: recusā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
recusō
recusor
recusem
recuser
—
—
2 p.
recusas
recusāris
recuses
recusēris
recusā
recusare
3 p.
recusat
recusātur
recuset
recusētur
—
—
Plur.
1 p.
recusāmus
recusāmur
recusēmus
recusēmur
—
—
2 p.
recusātis
recusāmini
recusētis
recusēmini
recusāte
recusamini
3 p.
recusant
recusantur
recusent
recusentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
recusābam
recusābar
recusārem
recusārer
2 p.
recusābas
recusabāris
recusāres
recusarēris
3 p.
recusābat
recusabātur
recusāret
recusarētur
Plur.
1 p.
recusabāmus
recusabāmur
recusarēmus
recusarēmur
2 p.
recusabātis
recusabamini
recusarētis
recusarēmini
3 p.
recusābant
recusabantur
recusarent
recusarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
recusābo
recusabor
—
2 p.
recusābis
recusaberis
recusāto
3 p.
recusābit
recusabitur
recusāto
Plur.
1 p.
recusabimus
recusabimur
—
2 p.
recusabitis
recusabimini
recusatōte
3 p.
recusabuntur
recusanto
Infīnitivus praesentis actīvi
recusāre
Infīnitivus praesentis passīvi
recusāri
Participium praesentis actīvi
recusāns
Gerundium
recusandī
Gerundivum
recusandus, -a, -um
Основа перфекта: recusāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
recusāvī
recusāverim
recusāveram
recusāvissem
recusāverō
2 p.
recusāvisti
recusāveris
recusāveras
recusāvisses
recusāveris
3 p.
recusāvit
recusāverit
recusāverat
recusāvisset
recusāverit
Pl.
1 p.
recusāvimus
recusāverimus
recusāverāmus
recusāvissēmus
recusāverimus
2 p.
recusāvistis
recusāveritis
recusāverātis
recusāvissētis
recusāveritis
3 p.
recusāvērunt
recusāverint
recusāverant
recusāvissent
recusāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
recusāvisse
Основа супина: recusāt-
Participium perfecti passivi
recusātus, -a, -um
Participium futuri activi
recusātūrus, -a, -um
Supinum I
recusātum
Supinum II
recusātū
recuso
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[causa]
отказывать, отклонять (condiciones pacis L ); отвергать, отказываться (r. aliquam uxorem Ter ; r. aliquid или de aliqua re C, Cs etc. ; ignis non unquam alimentare cusat O ): r. imperium C отказывать в повиновении; r. lyram C заявить о своём неумении играть на лире; nullum r. periculum Cs, Pt не отступать ни перед какой опасностью; specie recusantis T притворно отказываясь;
возражать, заявлять протест, протестовать, защищаться Pl, C, Q, Dig ;
опровергать (mendacium Tert ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]