Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: obreptā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
obreptō
|
obreptor
|
obreptem
|
obrepter
|
—
|
—
|
2 p.
|
obreptas
|
obreptāris
|
obreptes
|
obreptēris
|
obreptā
|
obreptare
|
3 p.
|
obreptat
|
obreptātur
|
obreptet
|
obreptētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
obreptāmus
|
obreptāmur
|
obreptēmus
|
obreptēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
obreptātis
|
obreptāmini
|
obreptētis
|
obreptēmini
|
obreptāte
|
obreptamini
|
3 p.
|
obreptant
|
obreptantur
|
obreptent
|
obreptentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
obreptābam
|
obreptābar
|
obreptārem
|
obreptārer
|
2 p.
|
obreptābas
|
obreptabāris
|
obreptāres
|
obreptarēris
|
3 p.
|
obreptābat
|
obreptabātur
|
obreptāret
|
obreptarētur
|
Plur.
|
1 p.
|
obreptabāmus
|
obreptabāmur
|
obreptarēmus
|
obreptarēmur
|
2 p.
|
obreptabātis
|
obreptabamini
|
obreptarētis
|
obreptarēmini
|
3 p.
|
obreptābant
|
obreptabantur
|
obreptarent
|
obreptarentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
obreptābo
|
obreptabor
|
—
|
2 p.
|
obreptābis
|
obreptaberis
|
obreptāto
|
3 p.
|
obreptābit
|
obreptabitur
|
obreptāto
|
Plur.
|
1 p.
|
obreptabimus
|
obreptabimur
|
—
|
2 p.
|
obreptabitis
|
obreptabimini
|
obreptatōte
|
3 p.
|
obreptabuntur
|
obreptanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
obreptāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
obreptāri
|
Participium praesentis actīvi
|
obreptāns
|
Gerundium
|
obreptandī
|
Gerundivum
|
obreptandus, -a, -um
|
Основа перфекта: obreptāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
obreptāvī
|
obreptāverim
|
obreptāveram
|
obreptāvissem
|
obreptāverō
|
2 p.
|
obreptāvisti
|
obreptāveris
|
obreptāveras
|
obreptāvisses
|
obreptāveris
|
3 p.
|
obreptāvit
|
obreptāverit
|
obreptāverat
|
obreptāvisset
|
obreptāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
obreptāvimus
|
obreptāverimus
|
obreptāverāmus
|
obreptāvissēmus
|
obreptāverimus
|
2 p.
|
obreptāvistis
|
obreptāveritis
|
obreptāverātis
|
obreptāvissētis
|
obreptāveritis
|
3 p.
|
obreptāvērunt
|
obreptāverint
|
obreptāverant
|
obreptāvissent
|
obreptāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
obreptāvisse
|
Основа супина: obreptāt-
Participium perfecti passivi
|
obreptātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
obreptātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
obreptātum
|
Supinum II
|
obreptātū
|
obrepto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- [intens. к obrepo] подбираться, подкрадываться Pl, PM ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]