Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: oberrā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
oberrō
oberror
oberrem
oberrer
—
—
2 p.
oberras
oberrāris
oberres
oberrēris
oberrā
oberrare
3 p.
oberrat
oberrātur
oberret
oberrētur
—
—
Plur.
1 p.
oberrāmus
oberrāmur
oberrēmus
oberrēmur
—
—
2 p.
oberrātis
oberrāmini
oberrētis
oberrēmini
oberrāte
oberramini
3 p.
oberrant
oberrantur
oberrent
oberrentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
oberrābam
oberrābar
oberrārem
oberrārer
2 p.
oberrābas
oberrabāris
oberrāres
oberrarēris
3 p.
oberrābat
oberrabātur
oberrāret
oberrarētur
Plur.
1 p.
oberrabāmus
oberrabāmur
oberrarēmus
oberrarēmur
2 p.
oberrabātis
oberrabamini
oberrarētis
oberrarēmini
3 p.
oberrābant
oberrabantur
oberrarent
oberrarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
oberrābo
oberrabor
—
2 p.
oberrābis
oberraberis
oberrāto
3 p.
oberrābit
oberrabitur
oberrāto
Plur.
1 p.
oberrabimus
oberrabimur
—
2 p.
oberrabitis
oberrabimini
oberratōte
3 p.
oberrabuntur
oberranto
Infīnitivus praesentis actīvi
oberrāre
Infīnitivus praesentis passīvi
oberrāri
Participium praesentis actīvi
oberrāns
Gerundium
oberrandī
Gerundivum
oberrandus, -a, -um
Основа перфекта: oberrāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
oberrāvī
oberrāverim
oberrāveram
oberrāvissem
oberrāverō
2 p.
oberrāvisti
oberrāveris
oberrāveras
oberrāvisses
oberrāveris
3 p.
oberrāvit
oberrāverit
oberrāverat
oberrāvisset
oberrāverit
Pl.
1 p.
oberrāvimus
oberrāverimus
oberrāverāmus
oberrāvissēmus
oberrāverimus
2 p.
oberrāvistis
oberrāveritis
oberrāverātis
oberrāvissētis
oberrāveritis
3 p.
oberrāvērunt
oberrāverint
oberrāverant
oberrāvissent
oberrāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
oberrāvisse
Основа супина: oberrāt-
Participium perfecti passivi
oberrātus, -a, -um
Participium futuri activi
oberrātūrus, -a, -um
Supinum I
oberrātum
Supinum II
oberrātū
oberro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
бродить, блуждать, скитаться (ignotis locis QC );
ошибаться (eadem chorda H );
стоять перед глазами, маячить, мерещиться (imago alicujus rei oculis oberrat PJ, QC );
обходить, облетать: dives arat Curibus quantum non milvus oberret Pers богач (Вектидий) возделывает в Курах столько (земли), что и коршуну не облететь;
преграждать путь (oberrantes rivi QC ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]