Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: intervenī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
interveniō
intervenior
interveniam
interveniar
—
—
2 p.
intervenis
intervenīris
intervenias
interveniāris
intervenī
intervenīre
3 p.
intervenit
intervenītur
interveniat
interveniātur
—
—
Plur.
1 p.
intervenīmus
intervenīmur
interveniāmus
interveniāmur
—
—
2 p.
intervenītis
intervenimini
interveniātis
interveniāmini
intervenīte
intervenimini
3 p.
interveniunt
interveniuntur
interveniant
interveniantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
interveniēbam
interveniēbar
intervenīrem
intervenīrer
2 p.
interveniēbas
interveniebāris
intervenīres
intervenirēris
3 p.
interveniēbat
interveniebātur
intervenīret
intervenirētur
Plur.
1 p.
interveniebāmus
interveniebāmur
intervenirēmus
intervenirēmur
2 p.
interveniebātis
interveniebamini
intervenirētis
intervenirēmini
3 p.
interveniēbant
interveniebantur
intervenīrent
intervenirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
interveniam
interveniar
—
2 p.
intervenies
interveniēris
intervenīto
3 p.
interveniet
interveniētur
intervenīto
Plur.
1 p.
interveniēmus
interveniēmur
—
2 p.
interveniētis
interveniemini
intervenitōte
3 p.
intervenientur
interveniunto
Infīnitivus praesentis actīvi
intervenīre
Infīnitivus praesentis passīvi
intervenīri
Participium praesentis actīvi
interveniens
Gerundium
interveniendi
Gerundivum
interveniendus, -a, -um
Основа перфекта: intervenīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
intervenīvī
intervenīverim
intervenīveram
intervenīvissem
intervenīverō
2 p.
intervenīvisti
intervenīveris
intervenīveras
intervenīvisses
intervenīveris
3 p.
intervenīvit
intervenīverit
intervenīverat
intervenīvisset
intervenīverit
Pl.
1 p.
intervenīvimus
intervenīverimus
intervenīverāmus
intervenīvissēmus
intervenīverimus
2 p.
intervenīvistis
intervenīveritis
intervenīverātis
intervenīvissētis
intervenīveritis
3 p.
intervenīvērunt
intervenīverint
intervenīverant
intervenīvissent
intervenīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
intervenīvisse
Основа супина: intervenīt-
Participium perfecti passivi
intervenītus, -a, -um
Participium futuri activi
intervenītūrus, -a, -um
Supinum I
intervenītum
Supinum II
intervenītū
intervenio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: inter- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
приходить, появляться (alicui rei, реже aliquid во время чего-л.): hoc ipso tempore equites interveniunt Cs в это самое время появляются (подъезжают) всадники; orationi i. L подойти когда произносилась речь;
находиться между или в середине: flumine interveniente PM причём посреди протекает река;
прерывать, прекращать (coeptis L ): nox proelio intervenit L во время сражения наступила ночь (т. е. прервала его); cognitionem i. T прервать судебное следствие;
вмешиваться (alienis secretis Pt ); вступаться (senatu interveniente Su ); противиться, мешать (aliquem intervenientem flagellare Su );
случаться, приключаться (casus mirificus intervenit C ); выпадать на долю (raro sapienti intervenit fortuna Sen ): inter os atque offam multa i. potest погов. Cato ap. AG между ртом и куском многое может произойти (о непредвиденных случайностях );
юр. выступать на суде (в качестве поручителя, истца и т. д.) Dig . ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]