Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: insimulā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
insimulō
insimulor
insimulem
insimuler
—
—
2 p.
insimulas
insimulāris
insimules
insimulēris
insimulā
insimulare
3 p.
insimulat
insimulātur
insimulet
insimulētur
—
—
Plur.
1 p.
insimulāmus
insimulāmur
insimulēmus
insimulēmur
—
—
2 p.
insimulātis
insimulāmini
insimulētis
insimulēmini
insimulāte
insimulamini
3 p.
insimulant
insimulantur
insimulent
insimulentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
insimulābam
insimulābar
insimulārem
insimulārer
2 p.
insimulābas
insimulabāris
insimulāres
insimularēris
3 p.
insimulābat
insimulabātur
insimulāret
insimularētur
Plur.
1 p.
insimulabāmus
insimulabāmur
insimularēmus
insimularēmur
2 p.
insimulabātis
insimulabamini
insimularētis
insimularēmini
3 p.
insimulābant
insimulabantur
insimularent
insimularentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
insimulābo
insimulabor
—
2 p.
insimulābis
insimulaberis
insimulāto
3 p.
insimulābit
insimulabitur
insimulāto
Plur.
1 p.
insimulabimus
insimulabimur
—
2 p.
insimulabitis
insimulabimini
insimulatōte
3 p.
insimulabuntur
insimulanto
Infīnitivus praesentis actīvi
insimulāre
Infīnitivus praesentis passīvi
insimulāri
Participium praesentis actīvi
insimulāns
Gerundium
insimulandī
Gerundivum
insimulandus, -a, -um
Основа перфекта: insimulāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
insimulāvī
insimulāverim
insimulāveram
insimulāvissem
insimulāverō
2 p.
insimulāvisti
insimulāveris
insimulāveras
insimulāvisses
insimulāveris
3 p.
insimulāvit
insimulāverit
insimulāverat
insimulāvisset
insimulāverit
Pl.
1 p.
insimulāvimus
insimulāverimus
insimulāverāmus
insimulāvissēmus
insimulāverimus
2 p.
insimulāvistis
insimulāveritis
insimulāverātis
insimulāvissētis
insimulāveritis
3 p.
insimulāvērunt
insimulāverint
insimulāverant
insimulāvissent
insimulāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
insimulāvisse
Основа супина: insimulāt-
Participium perfecti passivi
insimulātus, -a, -um
Participium futuri activi
insimulātūrus, -a, -um
Supinum I
insimulātum
Supinum II
insimulātū
insimulo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
обвинять, винить, возводить вину, навлекать подозрение (i. aliquem aliqua re, alicujus rei или aliquam rem); i. aliquem proditionis Cs обвинять кого-л. в измене; i. aliquem falso crimine L возводить на кого-л. напраслину; i. aliquem facinus tam malum Pl приписать кому-л. столь дурной поступок. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]