infatuo

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: infatuā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	infatuō	infatuor	infatuem	infatuer	—	—
	2 p.	infatuas	infatuāris	infatues	infatuēris	infatuā	infatuare
	3 p.	infatuat	infatuātur	infatuet	infatuētur	—	—
Plur.	1 p.	infatuāmus	infatuāmur	infatuēmus	infatuēmur	—	—
	2 p.	infatuātis	infatuāmini	infatuētis	infatuēmini	infatuāte	infatuamini
	3 p.	infatuant	infatuantur	infatuent	infatuentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	infatuābam	infatuābar	infatuārem	infatuārer
	2 p.	infatuābas	infatuabāris	infatuāres	infatuarēris
	3 p.	infatuābat	infatuabātur	infatuāret	infatuarētur
Plur.	1 p.	infatuabāmus	infatuabāmur	infatuarēmus	infatuarēmur
	2 p.	infatuabātis	infatuabamini	infatuarētis	infatuarēmini
	3 p.	infatuābant	infatuabantur	infatuarent	infatuarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	infatuābo	infatuabor	—
	2 p.	infatuābis	infatuaberis	infatuāto
	3 p.	infatuābit	infatuabitur	infatuāto
Plur.	1 p.	infatuabimus	infatuabimur	—
	2 p.	infatuabitis	infatuabimini	infatuatōte
	3 p.	infatuabuntur	infatuanto

Infīnitivus praesentis actīvi	infatuāre
Infīnitivus praesentis passīvi	infatuāri
Participium praesentis actīvi	infatuāns
Gerundium	infatuandī
Gerundivum	infatuandus, -a, -um

Основа перфекта: infatuāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	infatuāvī	infatuāverim	infatuāveram	infatuāvissem	infatuāverō
	2 p.	infatuāvisti	infatuāveris	infatuāveras	infatuāvisses	infatuāveris
	3 p.	infatuāvit	infatuāverit	infatuāverat	infatuāvisset	infatuāverit
Pl.	1 p.	infatuāvimus	infatuāverimus	infatuāverāmus	infatuāvissēmus	infatuāverimus
	2 p.	infatuāvistis	infatuāveritis	infatuāverātis	infatuāvissētis	infatuāveritis
	3 p.	infatuāvērunt	infatuāverint	infatuāverant	infatuāvissent	infatuāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	infatuāvisse

Основа супина: infatuāt-

Participium perfecti passivi	infatuātus, -a, -um
Participium futuri activi	infatuātūrus, -a, -um
Supinum I	infatuātum
Supinum II	infatuātū

infatuo

Глагол, первое спряжение.

Приставка: in-; корень: --.

Семантические свойства

Значение

1. [in + fatuus]# сбивать с толку, ставить в тупик, дурачить (aliquem aliqua re C, bAfr);# лишать силы, расстраивать (consilium alicujus Vlg): infatuatum sal Hier утратившая вкус соль. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??