Морфологические и синтаксические свойства[править]
Основа инфекта: inculpā-
|
Praesens
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
inculpō
|
inculpor
|
inculpem
|
inculper
|
—
|
—
|
2 p.
|
inculpas
|
inculpāris
|
inculpes
|
inculpēris
|
inculpā
|
inculpare
|
3 p.
|
inculpat
|
inculpātur
|
inculpet
|
inculpētur
|
—
|
—
|
Plur.
|
1 p.
|
inculpāmus
|
inculpāmur
|
inculpēmus
|
inculpēmur
|
—
|
—
|
2 p.
|
inculpātis
|
inculpāmini
|
inculpētis
|
inculpēmini
|
inculpāte
|
inculpamini
|
3 p.
|
inculpant
|
inculpantur
|
inculpent
|
inculpentur
|
—
|
—
|
|
Imperfectum
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Pass.
|
Sing.
|
1 p.
|
inculpābam
|
inculpābar
|
inculpārem
|
inculpārer
|
2 p.
|
inculpābas
|
inculpabāris
|
inculpāres
|
inculparēris
|
3 p.
|
inculpābat
|
inculpabātur
|
inculpāret
|
inculparētur
|
Plur.
|
1 p.
|
inculpabāmus
|
inculpabāmur
|
inculparēmus
|
inculparēmur
|
2 p.
|
inculpabātis
|
inculpabamini
|
inculparētis
|
inculparēmini
|
3 p.
|
inculpābant
|
inculpabantur
|
inculparent
|
inculparentur
|
|
Futūrum I
|
Indicatīvus
|
Imperatīvus
|
Act.
|
Pass.
|
Act.
|
Sing.
|
1 p.
|
inculpābo
|
inculpabor
|
—
|
2 p.
|
inculpābis
|
inculpaberis
|
inculpāto
|
3 p.
|
inculpābit
|
inculpabitur
|
inculpāto
|
Plur.
|
1 p.
|
inculpabimus
|
inculpabimur
|
—
|
2 p.
|
inculpabitis
|
inculpabimini
|
inculpatōte
|
3 p.
|
inculpabuntur
|
inculpanto
|
Infīnitivus praesentis actīvi
|
inculpāre
|
Infīnitivus praesentis passīvi
|
inculpāri
|
Participium praesentis actīvi
|
inculpāns
|
Gerundium
|
inculpandī
|
Gerundivum
|
inculpandus, -a, -um
|
Основа перфекта: inculpāv-
|
Perfectum
|
Plusquamperfectum
|
Futūrum II
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Coniunctīvus
|
Indicatīvus
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Act.
|
Sg.
|
1 p.
|
inculpāvī
|
inculpāverim
|
inculpāveram
|
inculpāvissem
|
inculpāverō
|
2 p.
|
inculpāvisti
|
inculpāveris
|
inculpāveras
|
inculpāvisses
|
inculpāveris
|
3 p.
|
inculpāvit
|
inculpāverit
|
inculpāverat
|
inculpāvisset
|
inculpāverit
|
Pl.
|
1 p.
|
inculpāvimus
|
inculpāverimus
|
inculpāverāmus
|
inculpāvissēmus
|
inculpāverimus
|
2 p.
|
inculpāvistis
|
inculpāveritis
|
inculpāverātis
|
inculpāvissētis
|
inculpāveritis
|
3 p.
|
inculpāvērunt
|
inculpāverint
|
inculpāverant
|
inculpāvissent
|
inculpāverint
|
Infīnitivus perfecti actīvi
|
inculpāvisse
|
Основа супина: inculpāt-
Participium perfecti passivi
|
inculpātus, -a, -um
|
Participium futuri activi
|
inculpātūrus, -a, -um
|
Supinum I
|
inculpātum
|
Supinum II
|
inculpātū
|
inculpo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in-; корень: --.
Семантические свойства[править]
- обвинять (aliquem Boet). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Родственные слова[править]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]