impugno

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: impugnā-

		Praesens
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	impugnō	impugnor	impugnem	impugner	—	—
	2 p.	impugnas	impugnāris	impugnes	impugnēris	impugnā	impugnare
	3 p.	impugnat	impugnātur	impugnet	impugnētur	—	—
Plur.	1 p.	impugnāmus	impugnāmur	impugnēmus	impugnēmur	—	—
	2 p.	impugnātis	impugnāmini	impugnētis	impugnēmini	impugnāte	impugnamini
	3 p.	impugnant	impugnantur	impugnent	impugnentur	—	—

		Imperfectum
		Indicatīvus		Coniunctīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.
Sing.	1 p.	impugnābam	impugnābar	impugnārem	impugnārer
	2 p.	impugnābas	impugnabāris	impugnāres	impugnarēris
	3 p.	impugnābat	impugnabātur	impugnāret	impugnarētur
Plur.	1 p.	impugnabāmus	impugnabāmur	impugnarēmus	impugnarēmur
	2 p.	impugnabātis	impugnabamini	impugnarētis	impugnarēmini
	3 p.	impugnābant	impugnabantur	impugnarent	impugnarentur

		Futūrum I
		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	impugnābo	impugnabor	—
	2 p.	impugnābis	impugnaberis	impugnāto
	3 p.	impugnābit	impugnabitur	impugnāto
Plur.	1 p.	impugnabimus	impugnabimur	—
	2 p.	impugnabitis	impugnabimini	impugnatōte
	3 p.	impugnabuntur	impugnanto

Infīnitivus praesentis actīvi	impugnāre
Infīnitivus praesentis passīvi	impugnāri
Participium praesentis actīvi	impugnāns
Gerundium	impugnandī
Gerundivum	impugnandus, -a, -um

Основа перфекта: impugnāv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sg.	1 p.	impugnāvī	impugnāverim	impugnāveram	impugnāvissem	impugnāverō
	2 p.	impugnāvisti	impugnāveris	impugnāveras	impugnāvisses	impugnāveris
	3 p.	impugnāvit	impugnāverit	impugnāverat	impugnāvisset	impugnāverit
Pl.	1 p.	impugnāvimus	impugnāverimus	impugnāverāmus	impugnāvissēmus	impugnāverimus
	2 p.	impugnāvistis	impugnāveritis	impugnāverātis	impugnāvissētis	impugnāveritis
	3 p.	impugnāvērunt	impugnāverint	impugnāverant	impugnāvissent	impugnāverint

Infīnitivus perfecti actīvi	impugnāvisse

Основа супина: impugnāt-

Participium perfecti passivi	impugnātus, -a, -um
Participium futuri activi	impugnātūrus, -a, -um
Supinum I	impugnātum
Supinum II	impugnātū

im-pug-no

Глагол, первое спряжение.

Приставка: im-; корень: -pugn-; окончание: -o.

Семантические свойства

Значение

1. нападать, атаковать; осаждать (крепость, город и т. п.) ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
2. бороться, вести борьбу; выступать против чего-либо или кого-либо; оспаривать, критиковать ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

impugno
существительные: impugnatio, impugnamentum глаголы:

Этимология

Происходит от Шаблон:этимология:impugnare