Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: impetrā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impetrō
impetror
impetrem
impetrer
—
—
2 p.
impetras
impetrāris
impetres
impetrēris
impetrā
impetrare
3 p.
impetrat
impetrātur
impetret
impetrētur
—
—
Plur.
1 p.
impetrāmus
impetrāmur
impetrēmus
impetrēmur
—
—
2 p.
impetrātis
impetrāmini
impetrētis
impetrēmini
impetrāte
impetramini
3 p.
impetrant
impetrantur
impetrent
impetrentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
impetrābam
impetrābar
impetrārem
impetrārer
2 p.
impetrābas
impetrabāris
impetrāres
impetrarēris
3 p.
impetrābat
impetrabātur
impetrāret
impetrarētur
Plur.
1 p.
impetrabāmus
impetrabāmur
impetrarēmus
impetrarēmur
2 p.
impetrabātis
impetrabamini
impetrarētis
impetrarēmini
3 p.
impetrābant
impetrabantur
impetrarent
impetrarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
impetrābo
impetrabor
—
2 p.
impetrābis
impetraberis
impetrāto
3 p.
impetrābit
impetrabitur
impetrāto
Plur.
1 p.
impetrabimus
impetrabimur
—
2 p.
impetrabitis
impetrabimini
impetratōte
3 p.
impetrabuntur
impetranto
Infīnitivus praesentis actīvi
impetrāre
Infīnitivus praesentis passīvi
impetrāri
Participium praesentis actīvi
impetrāns
Gerundium
impetrandī
Gerundivum
impetrandus, -a, -um
Основа перфекта: impetrāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
impetrāvī
impetrāverim
impetrāveram
impetrāvissem
impetrāverō
2 p.
impetrāvisti
impetrāveris
impetrāveras
impetrāvisses
impetrāveris
3 p.
impetrāvit
impetrāverit
impetrāverat
impetrāvisset
impetrāverit
Pl.
1 p.
impetrāvimus
impetrāverimus
impetrāverāmus
impetrāvissēmus
impetrāverimus
2 p.
impetrāvistis
impetrāveritis
impetrāverātis
impetrāvissētis
impetrāveritis
3 p.
impetrāvērunt
impetrāverint
impetrāverant
impetrāvissent
impetrāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
impetrāvisse
Основа супина: impetrāt-
Participium perfecti passivi
impetrātus, -a, -um
Participium futuri activi
impetrātūrus, -a, -um
Supinum I
impetrātum
Supinum II
impetrātū
impetro
Глагол, первое спряжение.
Приставка: im- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[patro]выпросить, вымолить, достигнуть, добиться, получить (pacem H ; veniam ab aliquo T ; dilationem alicui Ap ; optatum C ): i. de aliqua re Cs, L добиться чего-л. желаемого; nec aliter impetrabunt, quod petunt Pt иначе они не получат того, чего добиваются; i. ab animo (suo) L или i. a se Pt решиться. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]