fastidio

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

Основа инфекта: fastidī-

		Praesens						Imperfectum				Futūrum I
		Indicatīvus		Coniunctīvus		Imperatīvus		Indicatīvus		Coniunctīvus		Indicatīvus		Imperatīvus
		Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.	Pass.	Act.
Sing.	1 p.	fastidiō	fastidior	fastidiam	fastidiar	—	—	fastidiēbam	fastidiēbar	fastidīrem	fastidīrer	fastidiam	fastidiar	—
	2 p.	fastidis	fastidīris	fastidias	fastidiāris	fastidī	fastidīre	fastidiēbas	fastidiebāris	fastidīres	fastidirēris	fastidies	fastidiēris	fastidīto
	3 p.	fastidit	fastidītur	fastidiat	fastidiātur	—	—	fastidiēbat	fastidiebātur	fastidīret	fastidirētur	fastidiet	fastidiētur	fastidīto
Plur.	1 p.	fastidīmus	fastidīmur	fastidiāmus	fastidiāmur	—	—	fastidiebāmus	fastidiebāmur	fastidirēmus	fastidirēmur	fastidiēmus	fastidiēmur	—
	2 p.	fastidītis	fastidimini	fastidiātis	fastidiāmini	fastidīte	fastidimini	fastidiebātis	fastidiebamini	fastidirētis	fastidirēmini	fastidiētis	fastidiemini	fastiditōte
	3 p.	fastidiunt	fastidiuntur	fastidiant	fastidiantur	—	—	fastidiēbant	fastidiebantur	fastidīrent	fastidirentur	fastidient	fastidientur	fastidiunto

Infīnitivus praesentis actīvi	fastidīre
Infīnitivus praesentis passīvi	fastidīri
Participium praesentis actīvi	fastidiens
Gerundium	fastidiendi
Gerundivum	fastidiendus, -a, -um

Основа перфекта: fastidīv-

		Perfectum		Plusquamperfectum		Futūrum II
		Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus	Coniunctīvus	Indicatīvus
		Act.	Act.	Act.	Act.	Act.
Sing.	1 p.	fastidīvī	fastidīverim	fastidīveram	fastidīvissem	fastidīverō
	2 p.	fastidīvisti	fastidīveris	fastidīveras	fastidīvisses	fastidīveris
	3 p.	fastidīvit	fastidīverit	fastidīverat	fastidīvisset	fastidīverit
Plur.	1 p.	fastidīvimus	fastidīverimus	fastidīverāmus	fastidīvissēmus	fastidīverimus
	2 p.	fastidīvistis	fastidīveritis	fastidīverātis	fastidīvissētis	fastidīveritis
	3 p.	fastidīvērunt	fastidīverint	fastidīverant	fastidīvissent	fastidīverint

Infīnitivus perfecti actīvi	fastidīvisse

Основа супина: fastidīt-

Participium perfecti passivi	fastidītus, -a, -um
Participium futuri activi	fastidītūrus, -a, -um
Supinum I	fastidītum
Supinum II	fastidītū

fastidio

Глагол, четвёртое спряжение.

Корень: --.

Произношение

• МФА: []

Семантические свойства

Значение

1. испытывать отвращение, чувствовать антипатию (f. aliquam rem и aliquem H, VP, QC, реже alicujus rei и alicujus Pl, LM): fastidiendum odorem habere PM иметь отвратительный запах; fastiditus alicui O опротивевший (надоевший) кому-л.;
2. с презрением отвергать, отклонять (preces alicujus L); fastiditus studia Pt презирающий науку; si non fastidis, veni Ph если ты не против, приходи;
3. быть недовольным, негодовать, досадовать, капризничать (in aliqua re C): quid hic fastidis? Pl что ты тут привередничаешь?; fastidiens stomachus Sen пресыщенный желудок, перен. испорченный аппетит;
4. важничать, чваниться (gloriosus fastidit Pl). ◆ Не указан пример употребления (см. рекомендации).

Родственные слова

Ближайшее родство

Этимология

От ??