Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: fastidī-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
fastidiō
fastidior
fastidiam
fastidiar
—
—
2 p.
fastidis
fastidīris
fastidias
fastidiāris
fastidī
fastidīre
3 p.
fastidit
fastidītur
fastidiat
fastidiātur
—
—
Plur.
1 p.
fastidīmus
fastidīmur
fastidiāmus
fastidiāmur
—
—
2 p.
fastidītis
fastidimini
fastidiātis
fastidiāmini
fastidīte
fastidimini
3 p.
fastidiunt
fastidiuntur
fastidiant
fastidiantur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
fastidiēbam
fastidiēbar
fastidīrem
fastidīrer
2 p.
fastidiēbas
fastidiebāris
fastidīres
fastidirēris
3 p.
fastidiēbat
fastidiebātur
fastidīret
fastidirētur
Plur.
1 p.
fastidiebāmus
fastidiebāmur
fastidirēmus
fastidirēmur
2 p.
fastidiebātis
fastidiebamini
fastidirētis
fastidirēmini
3 p.
fastidiēbant
fastidiebantur
fastidīrent
fastidirentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
fastidiam
fastidiar
—
2 p.
fastidies
fastidiēris
fastidīto
3 p.
fastidiet
fastidiētur
fastidīto
Plur.
1 p.
fastidiēmus
fastidiēmur
—
2 p.
fastidiētis
fastidiemini
fastiditōte
3 p.
fastidientur
fastidiunto
Infīnitivus praesentis actīvi
fastidīre
Infīnitivus praesentis passīvi
fastidīri
Participium praesentis actīvi
fastidiens
Gerundium
fastidiendi
Gerundivum
fastidiendus, -a, -um
Основа перфекта: fastidīv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
fastidīvī
fastidīverim
fastidīveram
fastidīvissem
fastidīverō
2 p.
fastidīvisti
fastidīveris
fastidīveras
fastidīvisses
fastidīveris
3 p.
fastidīvit
fastidīverit
fastidīverat
fastidīvisset
fastidīverit
Pl.
1 p.
fastidīvimus
fastidīverimus
fastidīverāmus
fastidīvissēmus
fastidīverimus
2 p.
fastidīvistis
fastidīveritis
fastidīverātis
fastidīvissētis
fastidīveritis
3 p.
fastidīvērunt
fastidīverint
fastidīverant
fastidīvissent
fastidīverint
Infīnitivus perfecti actīvi
fastidīvisse
Основа супина: fastidīt-
Participium perfecti passivi
fastidītus, -a, -um
Participium futuri activi
fastidītūrus, -a, -um
Supinum I
fastidītum
Supinum II
fastidītū
fastidio
Глагол, четвёртое спряжение.
Корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
испытывать отвращение, чувствовать антипатию (f. aliquam rem и aliquem H, VP, QC , реже alicujus rei и alicujus Pl, LM ): fastidiendum odorem habere PM иметь отвратительный запах; fastiditus alicui O опротивевший (надоевший) кому-л.;
с презрением отвергать, отклонять (preces alicujus L ); fastiditus studia Pt презирающий науку; si non fastidis, veni Ph если ты не против, приходи;
быть недовольным, негодовать, досадовать, капризничать (in aliqua re C ): quid hic fastidis? Pl что ты тут привередничаешь?; fastidiens stomachus Sen пресыщенный желудок, перен. испорченный аппетит;
важничать, чваниться (gloriosus fastidit Pl ). ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]