Морфологические и синтаксические свойства [ править ]
Основа инфекта: excusā-
Praesens
Indicatīvus
Coniunctīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
excusō
excusor
excusem
excuser
—
—
2 p.
excusas
excusāris
excuses
excusēris
excusā
excusare
3 p.
excusat
excusātur
excuset
excusētur
—
—
Plur.
1 p.
excusāmus
excusāmur
excusēmus
excusēmur
—
—
2 p.
excusātis
excusāmini
excusētis
excusēmini
excusāte
excusamini
3 p.
excusant
excusantur
excusent
excusentur
—
—
Imperfectum
Indicatīvus
Coniunctīvus
Act.
Pass.
Act.
Pass.
Sing.
1 p.
excusābam
excusābar
excusārem
excusārer
2 p.
excusābas
excusabāris
excusāres
excusarēris
3 p.
excusābat
excusabātur
excusāret
excusarētur
Plur.
1 p.
excusabāmus
excusabāmur
excusarēmus
excusarēmur
2 p.
excusabātis
excusabamini
excusarētis
excusarēmini
3 p.
excusābant
excusabantur
excusarent
excusarentur
Futūrum I
Indicatīvus
Imperatīvus
Act.
Pass.
Act.
Sing.
1 p.
excusābo
excusabor
—
2 p.
excusābis
excusaberis
excusāto
3 p.
excusābit
excusabitur
excusāto
Plur.
1 p.
excusabimus
excusabimur
—
2 p.
excusabitis
excusabimini
excusatōte
3 p.
excusabuntur
excusanto
Infīnitivus praesentis actīvi
excusāre
Infīnitivus praesentis passīvi
excusāri
Participium praesentis actīvi
excusāns
Gerundium
excusandī
Gerundivum
excusandus, -a, -um
Основа перфекта: excusāv-
Perfectum
Plusquamperfectum
Futūrum II
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Coniunctīvus
Indicatīvus
Act.
Act.
Act.
Act.
Act.
Sg.
1 p.
excusāvī
excusāverim
excusāveram
excusāvissem
excusāverō
2 p.
excusāvisti
excusāveris
excusāveras
excusāvisses
excusāveris
3 p.
excusāvit
excusāverit
excusāverat
excusāvisset
excusāverit
Pl.
1 p.
excusāvimus
excusāverimus
excusāverāmus
excusāvissēmus
excusāverimus
2 p.
excusāvistis
excusāveritis
excusāverātis
excusāvissētis
excusāveritis
3 p.
excusāvērunt
excusāverint
excusāverant
excusāvissent
excusāverint
Infīnitivus perfecti actīvi
excusāvisse
Основа супина: excusāt-
Participium perfecti passivi
excusātus, -a, -um
Participium futuri activi
excusātūrus, -a, -um
Supinum I
excusātum
Supinum II
excusātū
excuso
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex- ; корень: -- .
Семантические свойства [ править ]
[causa]
извинять, оправдывать: e. aliquem (se) apud aliquem или alicui C оправдывать кого-л. (оправдываться) перед кем-л.; se e. de aliqua re Cs извиняться за что-л.;
извиняться (чём-л.), приводить в оправдание (morbum C ; inopiam Cs );
возместить, искупить (crimen lacrimis St );
вменять себе в вину, упрекать себя: quod solum excusat, solum miraris in illo O то, в чём он единственно винит себя, единственно и вызывает в тебе восхищение;
юр. освобождать, увольнять (от каких-л. обязанностей) (se e. a tutela Dig ; aliqua necessitate excusari Dig );
защищать, оберегать (se a calore solis Pall ): e., ne poma vermiculosa nascantur Pall предохранять от появления червивых плодов. ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации ).
Родственные слова [ править ]
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания [ править ]